67547

Tlenowa stabili/acja osadu

Jest to metoda wykorzystująca biologiczny rozkład zanieczyszczeń organicznych zawartych w osadach surowych. Tlenowa stabilizacja oparta jest na tlenowym rozkładzie masy organicznej w warunkach „głodu substratowego”, czyli respiracji endogennej. Proces ten prowadzony jest w wydzielonych, otwartych lub zamkniętych komorach z doprowadzeniem powietrza lub równolegle z oczyszczaniem ścieków w komorach osadu czynnego w układzie z przedłużonym napowietrzaniem. Proces ten powoduje zmniejszenie masy organicznej osadu. Podstawowe parametry technologiczne procesu tlenowej stabilizacji to: zawartość tlenu rozpuszczonego, pH. temperatura, szybkość zurycia tlenu oraz wiek osadu (WO = masa osadu w komorze (kg s.m.)/masa osadu usuwanego kg s.m7d.

Wiek osadu wpływa na szybkość poboru tlenu przez osad oraz na stopień stabilizacji osadu. Stopień stabilizacji osadu zależy od ubytku masy organicznej osadu. Na utlenienie 1 g s.m. organicznej osadu potrzeba średnio 1.42 g tlenu, stąd dobowe zapotrzebowanie tlenu do stabilizacji osadu określa się jako Z=l,42 X [(Ss-Sstab)]/t x V [kg 02/d). Tlenowa stabilizacja jest energetycznie mniej korzystna od fermentacji metanowej ponieważ wymaga ciągłego doprowadzania tlenu (energii). Tlenowa stabilizacja powoduje znaczne obniżenie zawartości zanieczyszczeń organicznych w cieczy nadosadowej. Termofilowa stabilizacja tlenowa powoduje naturalne samoogrzanie osadu w warunkach tlenowych do temperatury 60-70 stopni (analogia do kompostowania).