74616

Wady i uszkodzenia skór surowych dzidą się na:

1)    powstałe za żyda zwierzęcia- rozróżnia się te powstałe w czasie chowu zwieiząt i podczas transportu do ubojni. Najważniejszą kategorię pochodzącą z okresu chowu zwierzęcia stanowią uszkodzenia spowodowane przez pasożyty. Najczęściej wykazują je skóry bydlęce, a ich sprawcami SA larw7 gza bydlęcego. Mogą być też wynikiem pozostałości po wrzodach, liszajach. Skóry świiiskie mogą być narażone na wszawicę.

Innym powodem sąuszkodzenia mechaniczne i skaleczenia (np. o drut kolczasty, gwoździe) oraz nieprawidłowe żywienie (głodzenie) lub niewłaściwa pielęgnacja (utrzymywanie w brudnych pomieszczeniach, niedostateczna ilość ściółki powodująca ogrzewanie skór. a także rozciągnięcie skóry przez wystającą kość biodrową- wypchnięcie biodrowe).

W trakcie transportu mogąpowstać uszkodzenia mechaniczne, głównie w przypadku dużej obsad)' zwierząt łub przy przewożeniu bydła rogatego hizem.

2)    powstałe podczas uboju, zdejmow anie i w stępnej obróbki tuszy-Do najczęstszych należą:

♦złe profilowanie

♦brak części skóry

♦dziury, zacięcia, wychwyty (?)

♦nie wykrwawienie ♦zabrudzenia i oparzenia

Wielkość i rodzaj uszkodzeii mają różny wpływ na jakość skór i icli późniejsze przeznaczenie. Po zdjęciu skóry ze zwierząt i wstępnej obróbce trzeba zabezpieczyć ją przez odpowiednio przeprowadzona konserwację. Niewłaściwie przeprowadzona konserwacja nie zabezpiecza skór, ale może wywołać inne uszkodzenia: glucie, plamy solne, barwne, zrogowacenia, skłębienie, plamy rdzawe, molowatość.

3)    powstałe w czasie konserwacji i przechowywania skór- niewłaściwie przeprowadzona konserwacja skór surowych nie zabezpiecza icli jednak, ale może wywołać jeszcze innej jej uszkodzenia, np. gnicie, plamy sobie, plamy barwne, zrogowacenia, skłębienia, drągowiznę. plamy rdzawe, molowatość.