74650

8. Refraktometria

Zasada metody: jest to instrumentalna metoda optyczna wykorzystującą zależność wartości współczynnika światła od stężenia roztworu. Współczynnik załamania światła jest wielkością charakterystyczną dla poszczególnych substancji co umożliwia na podst. jego wielkości identyfikacje okr. czystości związków organicznych oraz oznaczenie ich stężenia w prostych układach. Sposób oznaczenia współczynnika załamania opiera się na wykorzystaniu zjawiska całkowitego wewnętrznego odbicia światła . Zjawisko to zachodzi wówczas gdy promień świetlny o określonej długości przechodzi z środowiska gęstszego do rzadszego. Przy czym pada na powierzchnie graniczną pod katem większym od kata granicznego.

Kąt graniczny: jest to kąta padania w środowisku optycznie gęstszym , dla którego kat załamania w środowisku rzadszym jest równy 90", współczynnik refrakcji (od czego zależy jego wartość?) Uwzględniając zasadę odwracalności biegu promienia świetlnego można napisać

n=sin90/sinB gr=l/sinBgr    n- współczynnik załamania światła

Bgr - kąt graniczny

Współczynnik załamania światła(n) zależy od:

1.    Długości fali-im krótsza fala tym większa wartość

2.    Temperatury- im wyższa tym niższa wartość

3.    Stężenia i rodzaju substancji badanej

4.    Ciśnienia- wpływ nie znaczny

Zastosowanie refraktometrii w analizie ilościowej i jakościowej:

1.    Analiza jakościowa -współczynnik załamania światła jest wielkością charakteryzująca dla danego związku - umożliwia jego identyfikacje.

2.    Analiza ilościowa- współczynnik załamania światła zależy od stężenia substancji.

3.

Zastosowanie :

1.    identyfikacja i oznaczanie ilościowe cukrów i tłuszczów

2.    oznaczanie wody (suchej pozostałości)

3.    wykrywanie zafałszowań

4.    refraktometrie wykorzystuje sie również w detekcji związków w wysokosprawnej chromatografii cieczowej (Holc)