76012

Cechy czynnościowe receptorów płucnych wyzwalających odruch inflacyluiy/metody badania reakcji odruchowych o oddechowym charakterze.

Czucie z układu oddechowego odprowadzane jest do ośrodkowego układu nerwowego przez czuciowe gałązki nerwu błędnego. Zakończenia włókien nerwu błędnego, wrażliwe na ucisk, tworzą mechanoreceptoiy. Najliczniejsze i wywołujące ważny w oddychaniu odruch Heringa-Breuera są wolno adaptujące receptory płuc (SAR). Znajdują się one w mięśniach głądkich dróg oddechowych: około 15% w tchawicy i największych oskrzelach, reszta (85%) w mniejszych

oskrzelach, oskrzelikach, a nawet w przewodach pęcherzykowych w obrębie płuc.

Niektóre z nich wykazują w pierwszej fazie pobudzenia pewne właściwości dynamiczne -adaptację, która wkrótce przechodzi w stały rytm wyładowań proporcjonalny do wielkości rozciągania płuc i oskrzeli. Mechaniczne rozciąganie płuc podczas wdechu jest naturalnym bodźcem dla wszystkich meclianoreceptorów wolno adaptujących (SAR). Część tchawicy na zewnątrz klatki piersiowej rozciągana jest powietrzem wdychanym i dlatego aktywność meclianoreceptorów tchawicy wykazuje większą częstotliwość wyładowań w czasie wydechu, a nie we wdechu. Receptory tchawicy i dużych oskrzeli są bardziej wrażliwe na rozciąganie niż receptory oskrzelików i płuc. Pobudliwość receptorów wolno adaptujących zwiększa się pod wpływem czynników kurczących mięśnie gładkie oskrzeli (histamina, acetylocholina), które mechanicznie deformują zakończenia nerwowe. SAR są pobudzane także pośrednio na zasadzie

odchamowania rytmicznej aktywności przez obniżenie P(AC02) podczas liiperwentylacji. Mianowicie C02 w zakresie stężeń fizjologicznych działa stale hamująco, hiperpolaryzując zakończenia czuciowe SAR, podobnie jak większość komórek i włókien pobudliwych, np. komórki węzła zatokowo-przedsionkowego serca czy neuronów koiy mózgu i innych struktur mózgu. Wziewne środki znieczulające (halotan, eter, cliloroform) także hamują aktywność receptorów wolno adaptujących Duże stężenia par dwutlenku siarki niszczą wybiórczo zakończenia SAR, zawłaszcza u królików, pozostawiając nienaruszone pozostałe receptory. Rozciąganie tkanki płuc pobudza mechanoreceptory, a wzbudzona w nich impulsacja, przekazywana przez nerw błędny, hamuje czynność neuronów wdechowych rdzenia przedłużonego. Następuje odruchowe skracanie wdechu i inicjowanie wydechu Podczas wydechu zmniejsza sie objętość płuc, a tym samym ustaje pobudzenie meclianoreceptorów.