76122

dyskonta, a po upływie czasu umownego otrzymuje kwotę równą nominałowi bonu. Bon może być wykupiony przed terminem, ale przynosi wtedy mniejsze odsetki.

7.3.2. Lokaty terminowe

W przeciwieństwie do wkładów a'vista wkłady terminowe są krótkoterminowymi lokatami majątkowymi. Rozumie się przez nie środki na rachunkach bankowych, które:

•    są złożone na specjalnych terminowych kontach pieniężnych,

•    są ulokowane na określony okres,

•    odpowiednio do tego nie są wykorzystywane w systemie płatności i rozliczeń.

Wyróżnia się dwa rodzaje wkładów terminowych: właściwe wkłady terminowe i wkłady z okresem wypowiedzenia.

Właściwe wkłady terminowe są złożone na z góry ustalony okres. Po jego upłynięciu wkład staje się wymagalny bez dodatkowego wypowiedzenia, tzn. jego posiadacz może nim dysponować według uznania. Najczęściej wkład wraz z odsetkami przekazywany jest na rachunek bieżący. Banki przedłużają automatycznie przedłużenia umowy na następny okres w momencie zakończenia okresu poprzedniego, jeśli klient nie wyda odmiennych dyspozycji.

Wkłady z okresem wypowiedzenia stają się wymagalne dopiero po dokonaniu wypowiedzenia i upływie jego okresu.

Banki oferują klientom zazwyczaj kilka możliwych terminów wkładów terminowych. Najczęściej spotykane to: 1, 3 i 6 miesięcy, ale możliwe są również dłuższe. Wysokość oprocentowania zależy od czasu, na jaki wkład został złożony oraz od jego wysokości.

7.4. Systemy zabezpieczania lokat bankowych. Bankowy Fundusz Gwarancyjny.

Ubezpieczenie depozytów bankowych chroni klientów banku przed skutkami jego ewentualnej niewypłacalności. W Unii Europejskiej obowiązuje zasada, zgodnie z którą każdy deponent może otrzymać w przypadku bankructwa banku zwrot swoich wkładów do określonej wysokości. Systemy ubezpieczeń są zróżnicowane i występują jako wyodrębnione fundusze stowarzyszeń prywatnych banków, bądź przyjmują formy mieszane spółki z udziałem podmiotów prywatnych i banku centralnego.

W Polsce działa od 1995 r. Bankowy Fundusz Gwarancyjny. Ustawa powołująca ten Fundusz określa zasady tworzenia i funkcjonowania systemów obowiązkowych i umownego gwarantowania środków pieniężnych na rachunkach bankowych oraz rodzaje działań, które mogą być podejmowane w celu udzielania bankowi pomocy w sytuacjach zagrożenia niewypłacalności.