76338

Oddzielnie zapisane są wydatki Parlamentu, Rady, Komisji, Trybunału Sprawiedliwości. Taki podział jest zgodny z zasadą specjalizacji. Procedura dokonywania przelewów pozwala jednak na pewną elastyczność. Zarówno Parlament jak i Rada mogą przesuwać środki w ramach jednego działu i pomiędzy działami. Mniejsze pole manewru ma Trybunał Sprawiedliwości (przesunięcia w ramach jednego działu pod warunkiem poinformowania Komisji i władzy budżetowej) oraz Komisja (przesunięcia w zasadzie tylko w ramach selekcji).

5. Zasada równowagi - oznacza, że unijny budżet musi być zrównoważony, tzn. że wydatki muszą być równe dochodom. Nie przewiduje się zaciągania pożyczek w celu zrównoważenia budżetu. Suma dochodów do budżetu jest zdeterminowana przez zatwierdzone wydatki. Dlatego budżet Unii jest określony mianem budżetu wydatków. W roku 1986 zastosowano technikę „unijnej rezerwy”, aby wydatki mogły przekroczyć dochody. Pozwoliło to na formalne zachowanie reguły równowagi.

Funkcje budżetu

Budżet Unii Europejskiej różni się od budżetów narodowych także tym, że nie spełnia roli narzędzia polityki makroekonomicznej, ponieważ jego bieżące dochody i wydatki muszą się równoważyć. Budżet ten nie może więc pełnić jakiejkolwiek funkcji stabilizowania gospodarki z uwagi na niemożliwość wykorzystania deficytu. Zmiany w finansach Wspólnoty mogą być dokonane jedynie w przypadku jednomyślnej zgody krajów członkowskich, co zmniejsza elastyczność dostosowali Relatywnie niewielkie rozmiary budżetu ogólnego oznaczają również, że nie może on odgrywać jakiejś znaczącej roli w oddziaływaniu na gospodarkę Unii Europejskiej jako całości. Jego znaczenie dla gospodarek krajów członkowskich wynika z zakresu wspólnie realizowanych przedsięwzięć, w tym w szczególności w ramach Wspólnej Polityki Rolnej.

Mechanizm korekcyjny

Różnice między ogólnymi wpłatami do wspólnego budżetu wnoszonymi przez dany kraj i wpłatami z budżetu dokonywanymi na jego rzecz spowodowały wyłonienie się dwóch grup krajów: tzw. Płatników netto (np. Wielka Brytania) oraz beneficjantów netto. W roku 1975 w wyniku żądań Wielkiej Brytanii, Rada Europejska podjęła decyzję o zastosowaniu tzw. Mechanizmu korekcyjnego w celu przeciwdziałania zbyt gwałtownemu wzrostowi udziału danego kraju w finansowaniu wspólnego budżetu. Przewidywał on zwrot części wkładu do budżetu wniesionego przez któreś z państw członkowskich, jeśli wkład ten jaskrawo nie odpowiadał udziałowi tego kraju w łącznym PNB Wspólnoty. Mechanizm ten nie zdołał jednak wyeliminować wskazanego podziału krajów członkowskich na płatników netto i beneficjantów netto. Obecnie mechanizm ten nadal funkcjonuje, lecz nieco w zmienionej formie.

System finansowania wydatków