1. Możnowładcy i rycerze
Komesi (baronowie) - czołowi przedstawiciele możnowładztwa polskiego, skupiali w swym ręku mzędy państwowe i zarząd grodów'. Początkowo źródłem ich dochodów był udział w zyskach z podatków', w XII wieku w wyniku nadań powiększali oni swoje ziemie stając się wielkimi właścicielami ziemi(posiadali też faktyczny monopol na urzędy).
Wloilycy- ludzie wolni zdolni do konnej służby wojskowej, niekoiuecznie posiadający ziemie.
Miles strenuus - pasowany rycerz
2. Rody możnowładcze i gniazdowe
Rody możnowładcze - rody, w których pochodzenie od wspólnego przodka współistniało ze stosunkami zależności. Podporządkowanie możnowładztwa rycerzy(quasi feudalizacja).
Rody gniazdowe - średni i drobni rycerze osiadli na zwartym terenie, zwanym gniazdem, pochodzącym od jednako przodka lub związanych węzłami pokrewieństwa.
3. Formowanie się stanu ry cerstwa i szlachty
Podstawowym prawem rycerskim była dziedziczna własność ziemi Własność rycerska była zwolniona od ciężar ów prawra książęcego, książęcego miejsce tzw. Dziesięciny snopowej świadczyła na rzecz kościoła tzw. Dziesiecinne swobodna, poza tym byli oni chronieni wzmożoną oclironą prawną. Końcową fazą kształtowania się rycerstwa było rozszerzenie immunitetów na ogół rycerstwa(XIII-XIV)
Specjalne prawa rycerskie XIII w./Prawo rycerskie:
El Prawo do wykupu przez władcę w razie popadiuecia w niewole 0 Prawo do odszkodowań za str aty poiuesione w wyprawie wojennej 0 Prawo do żadania wynagrodzenia za wyprawę poza granice kraju 0 Dziedziczenie w linii bocznej 0 Dziedziczenie kobiet 0 Zwolnieni od ogłaszania zapowiedzi
Możnowładcy ponadto w drugiej połowie XIII wieku otrzymali tzw- Prawo nieodpowiednie polegające poddaniu się tylko sądowi władcy.
Rycerstwo-szlachta dzieliło się na;
^ Możnowładztwo S Rycerstwo średnie S Rycerstwo drobne
Herb - pojawiły się w Polsce pod koiuec XII w ieku jako znaki osobiste, a jako dziedziczne stały się wieku następnym.
Zawołania - używano przede wszystkim przy skrzykiwaniu się rodu w czasie bitwy.
Ród heraldyczny - rycerze posiadający wspólny herb i wspólne zawołanie.