— ich władztwo chronione przez pretora lub namiestnika, który udzielał skargi z ńkcją w formułce „si civis Rom.mus essef'.
— 212 r n.e. - zanikła po nadaniu obywatelstwa wszystkim mieszkańcom imperium przez Karakalę.
Uprawnienia właściciela i ich ograniczenia
— Uprawnienia:
* ius possidendi - możność posiadania
* ius utendi- możność używania aż do zużycia jus ubutendi
* ius fruejidi- możność pobierania pożytków
* ius dispoueudi- możność rozporządzania rzeczą
— Ograniczenia:
* w sferze obyczajowej, np. zaniedbywanie roli
* w sferze tzw. prawa sąsiedzkiego (zakaz zmieniania naturalnego spływu wody; możność żądania ścięcia drzewa z gruntu sąsiada, jeśli przerosło granicę lub rzucało duży cień, możność wejścia na cudzy grunt, by zebrać własne owoce)
* w sferze prawa publicznego o charakterze:
—♦ sanitarnym - zakaz grzebania i palenia zmarłych w Rzymie —* budowlanym - przepisy zabezpieczające domy przed dewastacja —> komunikacyjnym - umożliwienie dostępu do dróg i rzek —* administracyjnym - możliwość wywłaszczenia przez magistraturę.
* ciężar,' publiczne - np. nakaz utrzymania przyległej drogi w dobrym stanie, obowiązek przekazywania poczty, płacenie podatków ltp.
* powstałe na skutek działań właścicieli - np. ustanowienie służebności, zawarcie umowy najmu, ltp.
— Prawo własności było (i jest):
* prawem elastycznym, tzn. po odpadnięciu ograniczenia, całość władztwa wracała do właściciela.
* prawem bezwzględnym - wyłączenie ingerencji innych osób Współwłasność
— Comiuuuio pro indnisio — współwłasność w częściach idealnych, własność udziału, a nie konkretnych rzeczy.
— Właściciel mógł swoim udziałem swobodnie dysponować, ale całą rzeczą wszyscy właściciele.
— Consortiiuu ercto non cito - najstarsza wspólnota majątkowa powstała na skutek spadkobrania przez siu beredes.
— Współwłasność powstawała również na skutek dziedziczenia, spółki, zmieszania rzeczy jednorodzajowych.
— Właściciele mogli w każdej chwili dokonać podziału. Służyła do tego początkowo (ustawa XD tablic) iictio fnniiliue erciscundne (przy consortiiuu ercto non citó), a potem stworzona została actio cojniuiuu dividimdo
— władztwo faktyczne {possesio, początkowo u sus)
— prawdopodobnie pierwotne w stosunku do władztwa prawnego