Podstawa traktatowa;
Art. 45 Traktatu o funkcjonowaniu UE gwarantuje swobodny przepływ pracowników na obszarze Unii Europejskiej. Swobodny przepływ oznacza zniesienie wobec obywateli UE wszelkiej dyskryminacji ze względu na przynależność państwowy, w zakresie zatrudnienia, wynagrodzenia i innych warunków pracy.
Swoboda przepływu pracowników jest częścią bardziej ogólnego prawa do swobodnego przepływu osób. Prawo to umożliwia obywatelom UE przenoszenie się do innego państwa członkowskiego w celu zamieszkania tam po zakończeniu aktywności zawodowej, w celu podjęcia nauki lub w cełu zamieszkania bez angażowania się w działalność gospodarczą.
1. Bariery utrudniające międzynarodowy przepływ pracowników;
- bariery fizyczne w postaci kontroli granicznych między państwami (odnoszą się do wszelkiego przepływu osób) bariery wynikające z braku harmonizacji między państwami różnych aspektów prawa (odnoszą się głównie do przepływu pracowników). Zaliczamy tu:
• dyskryminowanie pracowników ze względu na obywatelstwo
• brak uzgodnień międzynarodowych dotyczących zabezpieczenia społecznego pracowników
• brak uzgodnień międzynarodowych dotyczących uznawania kwalifikacji zawodowych pracowników.
Znoszenie barier fizycznych (obszar Schengen):
Podstawa traktatowa:
Porozumienie z Schengen, podpisane w 1985r. przez pięć państw członkowskich (Belgia, Holandia, Luksemburg, Francja, Niemcy). Uzupełnione w 1990r. przez tzw. Porozumienie wykonawcze (Schengen II) weszło w życiGłóe w 1995r.
Główne postanowienia:
• zniesienie kontroli osobowej (paszportowej) na wewnętrznych granicach państw sygnatariuszy
• wprowadzenie ściślejszej kontroli, według jednolitych zasad, na zewnętrznych granicach obszaru Schengen.
• wspólna polityka wizowa
• wspólna polityka azylowa
• utworzenie tzw. Schengeńskiego Systemu informacyjnego (SIS).
Państwa tworzące obszar Schengen (wg stanu na koniec 2009r.)
• państwa członkowskie UE, z wyjątkiem Wielkiej Brytanii i Irlandii (które nie podpisał porozumienia) oraz Cypru, 8ułgańi, Rumunii (które wprowadzą postanowienia Schengen w późniejszym terminie).
• Norwegia, Islandw, Szwajcaria
Znoszenie barier wynikających z braku harmonizacji przepisów prawnych:
Zagwarantowana jest niedyskryminacja pracowników z państw członkowskich, ze względu na obywatelstwo - w dziedzinie zatrudnienia, płac oraz innych warunków w pracy (art. 45 Traktatu o funkcjonowaniu UE).
Koordynowane są systemy zabezpieczeń społecznych, obowiązujące w poszczególnych państwach członkowskich. Chodzi o to, aby migrujący pracownicy nabywali i utrzymywali prawo do różnego rodzaju świadczeń (np. emerytur, zasiłków macierzyńskich). Koordynacja polega na przestrzeganiu przez państwa członkowskie pewnych wspólnych reguł. Wprowadzono system wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych.
Obowiązują trzy systemy wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych:
System automatycznego uznawania kwalifikacji w tzw. zawodach sektorowych. Są to zawody uregulowane przez tzw. dyrektywy sektorowe: lekarz, lekarz dentysta, pielęgniarka, położna, farmaceiAa, lekarz weterynarii, architekt. Dyrektywy określają zasady kształcenia i wykonywania zawodu - stanowią podstawę harmonizacji odpowiednich standardów krajowych.
System półautomatycznego uznawania kwalifikacji zawodowych w tzw. zawodach regulowanych. Są to zawody, których wykonywanie jest uzależnione od spełnienia wymagań kwalifikacyjnych i warunków określonych w specjalnych przepisach. W tym przypadku państwa członkowskie zachowują prawo do oceny uzyskanych za granicą kwalifikacji z punktu widzenia miejscowych przepisów. (W zasadzie się uznaje, ale czasami zdarza się, iż ktoś musi odbyć np. tzw. staż adaptacyjny.]
System uznawania kwalifikacji zawodowych do prowadzenia działalności gospodarczej. Przy założeniu, że dana osoba nabywa umiejętności w określonej działalności gospodarczej w trakcie jej wykonywania, od kandydatów wymaga się odpowiedniego doświadczenia zawodowego. System dotyczy wymienionych w ustawie rodzajów działalności