przypadki obligatoryjnej dymisji PRM
• dymisja składana na I posiedzeniu nowo wybranego Sejmu - musi zostać przyjęta przez prezydenta
• nieuchwalenie przez Sejm wotum zaufania dla Rady Ministrów
(przyjęcie dymisji jest obowiązkiem prezydenta) łączy się z dwoma przypadkami:
- niepowodzenie w uzyskaniu akceptacji sejmowej dla nowo tworzonego gabinetu
- niepowodzenie już istniejącego gabinetu w uzyskaniu potwierdzenia sejmowego poparcia dla swojej działalności
• wyrażenie RM wotum nieufności przez Sejm - oznacza pociągnięcie rządu do odpowiedzialności parlamentarnej (tylko w szczególnej procedurze konstruktywnego wotum nieufności, a przyjęcie dymisji jest obowiązkiem prezydenta)
• złożenie rezygnacji przez Prezesa Rady Ministrów -
- premier może w każdym czasie złożyć rezygnację
- decyzja ta jest pozostawiona do swobodnego uznania premiera i nie wymaga zatwierdzenia przez resztę gabinetu
- sama Rada Ministrów nie może podjąć uchwały o dymisji prezydent może odmówić dymisji złożonej w tym trybie przez premiera