80804

Zgodnie z praktyką międzynarodową aż do momentu wymiany not ratyfikacyjnych strony mają prawo do wprowadzenia do konwencji międzynarodowej zastrzeżeń lub warunków.

Odmowa ratyfikacji przynajmniej przez jedną ze stron oznacza, że umowa konkordatowa nie została zawarta. Konkordat może ustać z przyczyn przewidzianych w samej umowie, określonych w formie klauzuli lub z innych przyczyn jak:

-    zgoda stron na uznanie umowy za wygasłą,

-    trwałą niemożność wykonywania umowy z powodu zmiany warunków.

CHARAKTERYSTYKA KONKORDATU POLSKIEGO

Konkordat polski składa się z dwóch podstawowych części:

-    Preambuły, określającej podstawowe cele i założenia jakimi kierowali się jego autorzy,

-    28 artykułów, w przeważającej mierze zawierających treść normatywną.

Treść konkordatowych przepisów normatywnych stanowią gwarancję wolności religijnej oraz klauzule końcowa. Przedmiotem gwarancji jest uzewnętrznienie przekonań religijnych w życiu publicznym takich jak: uprawiania kultu publicznego, nauczania religii w szkołach publicznych, spełniania praktyk religijnych w państwowych zakładach zamkniętych. Gwarancje konkordatowe służą więc realizacji gwarancji konstytucyjnych.

ZASADY DOTYCZĄCE SKUTECZNOŚCI KONKORADTU

Z faktu zawarcia konkordatu, jak z każdej dwustronnej umowy narodowej, wynikają skutki prawne w postaci wzajemnych zobowiązań i uprawnień układających się stron. Wśród tych zobowiązań należy wyróżnić zobowiązania w porządku międzynarodowym i zobowiązania w porządku wewnętrznym każdej z dwóch stron.

Na mocy konkordatu państwo zobowiązuje się do poszanowania wolności swoich obywateli, którzy jednocześnie są członkami kościoła, będącego stroną tej umowy.

ZASADY RA TYFIKA CJI KONKORDA TU

Ratyfikacja konkordatu, jako uroczystej umowy międzynarodowej, jest niezbędnym warunkiem uzyskania mocy obowiązującej w porządku międzynarodowym i porządku krajowym. Konkordat podpisany 28 lipca 1993 roku między Stolicą Apostolską a Polską podlegał ratyfikacji i powinien wejść w życie po upływie 1 miesiąca od dnia