Ogólne wiadomości o prawie karnym
Prawo karne jest najstarsze - już jak czytamy kodeks Hammurabiego to dominuje tam przede wszystkim prawo kamę. Szczyt jego rozwoju nastąpił w okresie Oświecenia.
Prawo kamę - zespól przepisów prawnych określających czyn stanowiący przestępstwa oraz grożące za ten czyn kary oraz inne środki karne.
Prawo karne - zespól norm należących do prawa represyjnego określających kompetencje organów władzy publicznej do orzekania sankcji karnych wobec sprawców określonych w tych normach zachowań. Ta definicja podkreśla aspekt normatywny prawa karnego.
Istota prawa kaniego sprowadza się do opisu warunków w jakich można kogoś ukarać albo trzeba kogoś ukarać, czyli dotyka kwestii stosowania kar (sankcji karnych) Tym niemniej trzeba zdefiniować to pojęcie. Kiedy to mamy do czynienia z karą, bo przecież prawo roi się od przepisów, od nonn adresowanych do organów władzy publicznej, np. mówi się, że jeżeli ktoś popełnił szkodę to sąd ma zasądzić odszkodowanie. Ale nie jest to norma prawa karnego, mimo że jest w niej opisane zachowanie (wyrządzenie szkody) jest wskazany organ, który ma kompetencje (sąd) jest powiedziane co ma robić (orzec odszkodowanie). Kiedy więc mówimy o karze a kredy są to inne środki, których nie zaliczymy do środków penalnych. Otóż prawo karne zalicza się do prawda represyjnego.
Istotą prawa represyjnego jest prewencyjny charakter stosowanych przez to prawo środków. Istota kary jako śr odka kaniego, środka odpowiedzialności sprowadza się do jej prewencyjnej funkcji.
Celem kaiy, nakładania dolegliwości nie jest restytucja, przywrócenie stanu poprzedniego, celem nie jest również zabezpieczenie się przed pewnym niebezpiecznym działaniem. Karą jest tylko taka dolegliwość, której cel leży w przyszłości, jest nim prewencja, po to by inni albo ten sam sprawca po raz drugi tego nie popełnili. Czyli normy prawne, szczególnie kompetencyjne przewidujące możliwość orzekania tego typu dolegliwości, których celem jest prewencja tzn. normy prawa kaniego nazywamy normami sankcjonującymi.