Bezpośrednie obowiązywanie prawa wspólnotowego - normy prawa wspólnotowego od dnia wejścia w życie staja się automatycznie częścią porządku prawnego w państwach członkowskich. Występują obok norm prawa krajowego, ale są nim w sposób funkcjonalny powiązane, w razie konfliktu tych norm pierwszeństwo maja normy prawa wspólnotowego. Bezpośrednie stosowanie prawa wspólnotowego - jest konsekwencja bezpośredniego obowiązywania, normy prawa wspólnotowego stanowią podstawę prawna dla działań organów państw członkowskich. Bezpośrednio obowiązują i powinny być bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich wszystkie wiążące normy prawa wspólnotowego zawarte we wszystkich źródłach prawa wspólnotowego.
Bezpośredni skutek prawa wspólnotowego - oznacza ze normy prawa wspólnotowego mogą być samodzielnym źródłem praw lub obowiązków jednostek. Jednostki mogą powoływać się na bezpośredni skutek nona prawa wspólnotowego postępowaniu przed sadami krajowymi i z nona tych mogą wywodzić swoje prawa.
Zasada bezpośredniego skutku prawa wspólnotowego - wykształciła się z orzecznictwa ETS ( orz Van Gend, Costa ). ETS oznaczyłw ten sposób charakterystyczna cechę prawa wspólnotowego, wspólnotowego mianowicie to. ze skutki nona prawa wspólnotowego nie zatrzymują się na poziomie państw członkowskich, ale sięgają bezpośrednio wewnątrz tych państw i określają sytuacje prawna jednostek- nakładają na nie obowiązki i przyznają im prawa. Aby przyznać danym normom bezpośrednią skuteczność wymagane jest aby przepisy, w których te normy są zawarte, były wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe. Bezpośredni skutek norm prawa wspólnotowego może zachodzić w układzie wertykalnym (stosunek jednostki względem państwa) lub w układzie horyzontalnym (stosunek jednostki względem innych jednostek)