81696

także w faktycznym centrum politycznym w „sercu Europy", Służyć miała temu polityka aktywnej kooperacji z innymi państwami członkowskimi UE w zakresie najważniejszych wyzwań stojących przed Unią, zwłaszcza reformy Konstytucyjnej oraz rozszerzenia. Z drugiej strony natomiast należy zauważyć, że w praktyce postrzeganie wielu kluczowych problemów polityki europejskiej przez rządy Partii Pracy, takich jak priorytety gospodarcze UE, zasady rynku pracy, polityki podatkowej, preferencja dla polityk międzyrządowych w stosunku do wspólnotowych oraz nacisk na podtrzymywanie więzi politycznych z USA sprawiały, iż Zjednoczone Królestwo zachowywało się w stosunku do końcowego okresu rządów konserwatywnych znaczny stopień kontynuacji swoich polityk. Jednocześnie, rządy Partii Pracy paradoksalnie z tych samych przyczyn znajdowały chętnych partnerów do współpracy częściej wśród rządów prawicowych niż lewicowych (zwłaszcza w Hiszpanii pod rządami Jose Nazara). Dziedzictwo polityki europejskiej rządów laburzystowskich w latach 1997 - 2010 będzie również wyznaczone przez dalsze postępy procesu integracji, związane z Traktatem Lizbońskim z jednej strony, jak i przez zwiększający się stopień sprzeciwu części społeczeństwa i elit politycznych wobec tego rozwoju. Jak się wydaje, na niektóre pytania dotyczące pełnego bilansu dotychczasowych rządów Partii Pracy w zakresie polityki europejskiej przyniesie dopiero dalsza przyszłość.

3. POLITYKA EUROPEJSKA RFN

W kwestii niemieckiej polityki zagranicznej należy zauważyć, że po zjednoczeniu obu państw panuje zasada ciągłości oraz konsensusu, niezależnie od rządzącej państwem opcji politycznych. Jest to naczelna zasada niemieckiej polityki zagranicznej. Zasadza się na 4 podstawowych filarach: Unia Europejska, stosunki transatlantyckie, dobre stosunki sąsiedzkie oraz partnerskie relacje z Rosją. Podstawową ogólną zasadą niemieckiej polityki jest natomiast multilateralizm.

Multilateralizm w polityce zagranicznej Niemiec

Od zakończenia drugiej wojny światowej Niemcy są najważniejszych organizacji międzynarodowych członkiem oraz uczestnikiem znaczących konferencji i „spotkań na szczycie". Niemcy są członkiem takich organizacji jak: Unia Europejska. Pakt Północnoatlantycki (NATO), Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE). Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ), Rada Europy (RE) czy Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Ponadto Republika czynnie uczestniczy w spotkaniach grupy G8 (grupa ośmiu najbardziej wpływowych państw świata) oraz Trójkąta Weimarskiego. We wszystkich tych strukturach Niemcy podkreślają wagę konsensusu jako sposobu rozwiązywania konfliktów międzynarodowych oraz rolę demokracji, praw człowieka i międzypaństwowego dialogu.

Współpraca transatlantycka

Niemcy od samego początku są aktywnym podmiotem na rzecz partnerskich stosunków europejsko-amerykańskich, czego dowodem jest chociażby członkostwo