Podstawowym problemem jest określenie wpływu polityki naukowej i technologicznej na spójność państw Unii Europejskiej. Można brać pod uwagę 2 przypadki:
1) Koncentracje zaawansowanej technologii na obszarach specjalnie wybranych
2) Dyfuzje technologii i współpracę obejmujące zainteresowane państwa
ljzapewnieniu właściwego klimatu politycznego do rozwoju badań i rozwoju technologicznego
2) Rozbudowie potencjału naukowo - badawczego
3) Rozbudowie infrastruktury społeczno - ekonomicznej i technicznej
4) Zaawansowanej urbanizacji
Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków utrudnia napływ kapitału i związanych z nim nowych technologii. Niezwykle ważne jest posiadanie nowoczesnej bazy materialnej programowej kształcenia. Stopień zaangażowania państwa w rozwój nauki można mierzyć liczba ludzi z wyższym wykształceniem, a także liczna studentów szkół wyższych na 10 000 mieszkańców. W krajach o zaawansowanych technologiach współczynniki te sa bardzo wysokie, i odwrotnie w państwach słabo rozwiniętych, bądź ze względów ekonomicznych, bądź politycznych, wskaźniki wykształcenia społeczeństwa sa bardzo niskie.
W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania ośrodków zaawansowanych technologii jest niezbędna infrastruktura techniczna o najwyższym standardzie światowym. Konieczna jest sprawna komunikacja i szybki transport, dogodne połączenia lotnicze. Nowe zaawansowane technologie wymagaja również nowych rozwiązań urbanistycznych uwzględniających pełna infrastrukturę społeczna i techniczna. W wielku państwach powstały już centra naukowo -produkcyjne, pracujące nad rozwojem zaawansowanych technologii. Nazwano je teclinopoliami. Krajami, które wykorzystują wysoko zaawansowane tecłinologie i które stworzyły znane w swiecie technopolie, sa: Stany Zjednoczone, Kanada, Wielka Brytania, Szwecja, Wiochy, Niemcy, Francja.