Starożytny Egipt:
— zachód: w sensie kulturowym, gospodarczym na wyższym poziomie
— wschód
— nawiązuje do pierwiastka rzymskiego
— w okresie rzymskim terytorium obecnej Rumunii zamieszkiwali GETODAKOWIE : zostali podbici przez Rzymian (skutek: romanizacja getodaków)
— w okresie wiosny ludów kultura ta zanika, pojawiają się nowe plemiona
— wołosi (Wołoszczyzna):
• Mołdawianie
• Siedmiogród (etnicznie, kulturowo, religijnie bardzo zróżnicowane!)
kwestia językowa:język opary na łacinie- wśród społeczności mołdawskich zaczęło pojawiać się przekonanie o tożsamości, o tym, że są narodem.
W połowie XIX wieku próbowano budować państwo niezależne, warunkiem miało być połączenie dwóch księstw: Mołdawii i Wołoszczyzny
— przykład nacjonalizmu kulturowego (na mitach, postawach tworzy się idea państwa)
— książę Jan Kuza: pojawienie się słowa Rumunia
Ustrój jaki wybierały nowopowstałe państwa to najczęściej monarchia, gdzie władcami byli obcokrajowcy (tylko w Serbii i Czarnogórze panowała dynastia rodzimego pochodzenia).
KONFLIKTY TERYTOTIALNE: roszczenia do obszarów, które kiedyś należało do innego państwa- chcą one na nowo na nich panować
(wiki: Spór terytorialny - rodzaj sporu międzynarodowego, zazwyczaj pomiędzy dwoma państwami, który toczy się o terytorium, najczęściej enklawę. Istotą sporu terytorialnego jest kwestionowanie tytułu prawnomiędzynarodowego drugiego państwa do zajmowania określonego terytorium i dążenie do zmiany status quo)
Wielka Rumunia
Wielka Grecja => wykorzystywanie czynnika historycznego: państwa chcą więcej niż udało im Bułgaria się zyskać podczas procesu jednoczenia
DOKTRYNA SAMOSTANOWIENIA NARODÓW: (przedstawiciel: Wilson, jego deklaracja)
naród jako suweren powinien decydować o tym, czy może wymagać bycia niezależnym, decydować o swoicli granicach
(wiki: Samostanowienie narodów (samostanowienie ludów), prawo do swobodnego określania statusu politycznego, społecznego, gospodarczego oraz kulturowego a także prawo do utworzenia własnego państwa lub połączenia się z państwem już istniejącym.)
1. realistyczne: przekonanie o prawach rządzących stosunkami międzynarodowymi, nie tylko politycy mają wpływ, ale inne czynniki również
2. idealistyczne: człowiek może świadomie wpływać na procesy społeczne w stosunkach międzynarodowych