82331

Część 1 6. WYZNACZANIE UNII UGIĘCIA W UKŁADACH PRĘTOWYCH

Obciążeniem wirtualnym są jednostkowe momenty, wyrażone pizez pary sil. przyłożone do prętów dochodzących do węzła, w którym liczymy ciężar sprężysty. Na przykład dla węzłaAr:

Część 1 6. WYZNACZANIE UNII UGIĘCIA W UKŁADACH PRĘTOWYCH

Aby przyjąć belkę zastępczą postępujemy analogiczne jak w metodzie obciążeń wtórny dl kratownicę (rys. 6.9) zamieniamy na belkę fikcyjną spehuającą warunki brzegowe układu izeczywistego (rys. 6.10):

A

B

“A

/7777

Rys 6.10. Belka fikcyjna spełniajcie a warunki brzegowe układu rzeczywistego

Linia ugięcia pasa górnego lub dolnego kratowmcy jest taka sama jak wykres momentów belki fikcyjnej.

Innym sposobem tworzenia układu zastępczego jest zastosowanie belki podpaitej na obu końcach. Dla mej tworzymy wykres momentów od ciężarów sprężystych, na którym zaznaczamy rzędną punktu, gdzie ugięcie powinno być zerowe, na rys. 6.11 są to punkty ,4 i B. Prowadzimy prostą zamykającą pizez rzędną wykresu w punkt ach A i B Rzędne z zakreskowanego pola między limą wykresu momentów a prostą zamykającą, stanowią waitości ugięć kolejnych punktów układu rzeczywistego.

A’    A    B

AlmaMater

Dobra D., Jambrożek S., Komosa M., Mikołajczak E., Przybylska P., Sysak A.. Wdowska A.