83682

stosunku między mówiącym a słuchającym, jest to akt bez adresata, akt wyrażający wyłącznie chęć żeby coś zaistniało np. „Oby jutro była ładna pogoda”, „Oby Henryk wygrał zakład” - tzn. oby wygranie zakładu zdarzyło się Hemykowi.

•    funkcja sugestywna - pełnią wypowiedzi dyrektywalne (dyrektywy).

Dyrektywy wskazują komuś określony sposób postępowania w określonych okolicznościach. Główna ich funkcja polega na wpływaniu na zachowania adresata aby postępował w określony sposób.

Podstawowym typem dyrektyw są normy postępowania, dyrektywy techniczne (celowościowe) oraz różnego rodzaju reguły sensu (reguły dokonywania czynności konwencjonalnych).

•    funkcja performatyna - polega na tym, że za pomocą języka dokonujemy pewnych czynności, inaczej poprzez sformułowanie wypowiedzi językowej tworzymy nową rzeczywistość.

Dyrektywy techniczne - to normy instrumentalne czyli wypowiedzi wskazujące co należy czynić aby osiągnąć określony skutek. Można je sprowadzić do formuły:    „Jeżeli chcesz

osiągnąć stan rzeczy X to powinieneś zachować się w sposób Y”. Dyrektywy techniczne są odwróceniem zdania anankastycznego, które ma postać: „Jeżeli wystąpi zachowanie X to powoduje skutek X” (np. jeżeli napali się w piecu to pokój się ogrzeje)

/dania deontyczne - zdania stwierdzające, że ze względu na treść określonej normy takie a takie czyny są w danych okolicznościach przez tę normę danym podmiotom nakazane, zakazane bądź dozwolone.

Norma - jest wypowiedzią językową należącą do kategorii dyrektyw, Pełni funkcję sugestywną. Są tak formułowane aby wpływać na zachowanie określonych osób. Nie są zdaniami w sensie logicznym ponieważ norma niczego nam nie opisują. Norma nie odpowiada na pytanie jak jest tylko jak byś powinno.

NORMA PRAWNA - to wypowiedź określonego języka, jej funkcją jest wpływanie na adresata normy tak aby wykonał zakazy lub zakazy zawarte w tej wypowiedzi. Normę prawną formułuje się często w postaci warunkowego zdania odkładającego się z poprzednika „jeżeli...” i następnika. Poprzednik stanowi liipotezę normy prawnej. Hipoteza wskazuje i określa adresata oraz okoliczności stosowania normy prawnej. Wyróżniamy:

•    hipotezy językówodookreślonc - w sposób szczegółowy wskazują adresata oraz okoliczności, w któiych temu adresatowi jest coś nakazane, zakazane bądź dozwolone,

•    hipotezy języków oniedookreślone - wskazują adresata i okoliczności zastosowania się określone w sposób ogólny. Charakterystyczne dla prawa karnego.

Hipoteza dotyczy elementów podmiotowych i przedmiotowych sytuacji, którą się zajmuje. Dotyczy elementów podmiotowych, gdy wskazuje adresata normy oraz jego cechy np., stan zdrowia, wiek.

Hipoteza może również wskazywać cel działania adresata np. ktoś działa w celu przywłaszczenia mienia, w celu zawarcia umowy.

Hipoteza wskazuje sposób działania np. działa w porozumieniu z innymi osobami..

Hipoteza dotyczy elementów przedmiotowych, gdy odnosi się do stanów, zjawisk, wydarzeń w stosunku do adresata zewnętrzne, mogą to być określenia pewnych zachowań ludzkich. Stany, zjawiska i wydarzenia określone w hipotezie mogą pojawiać się w wyniku praw przyrody, czy też w wyniku funkcjonowania gospodarki, np. powódź, zniżka lub zwyżka cen, stan zagrożenia epidemiologicznego.

Dyspozycja - drugi element składowy normy prawnej - wyznacza treść powinnego zachowania. Przedmiotem dyspozycji mogą być:

•    czyny tzn. faktyczne czynności psycho-fizyczne np. zabrania mienia, pomoc, zabójstwo,