86678

1. Pojęcie i cechy charakterystyczne ustawy.

Ustawa jest to:

a.    akt parlamentu,

b.    o charakterze normatywnym,

c.    zajmujący najwyższe miejsce w systemie źródeł prawa krajowego,

d.    o nie ograniczonym zakresie przedmiotowym, przy czym niektóre materie mogą być regulowane tylko w drodze ustawy lub z jej wyraźnego upoważnienia,

e.    dochodzący do skutku w szczególnej procedurze, która w^f swych zasadniczych zrębach znajduje unormowanie konstytucyjne.

Charakter ustawy jako aktu parlamentu oznacza, że żaden inny organ państwowy nie może stanow ić ustawy, co jest oczywistą konsekwencją zarówno zasady podziału władz, jak i zasady demokratycznego państwu prawnego. Stwierdzenie, że ustawa jest aktem parlamentu, oznacza, że w jej dochodzeniu do skutku muszą zawsze brać udział obie izby parlamentu.

Charakter ustawy jako aktu normatywnego oznacza, że w szy stkie postanow ienia ustawy muszą być ujęte w sposób pozwalający im stać się budulcem dla norm prawnych, nie może być w ustawie wypowiedzi pozbawionych normatywnego charakteru.

Ustawa zajmuje najwyższe miejsce w systemie prawa krajowego, bo żaden inny akt normatywny nie łączy w sobie cechy szczególnej mocy prawnej i nie ograniczonego zakresu przedmiotowego.

Ustawa jest aktem o nieograniczonym zakresie przedmiotowym, co oznacza, że za jej pośrednictwem można regulować wszelkie materie, byle tylko zachować normatywny charakter jej postanowień i pozostać w zgodzie z treściami zaw artymi w konstytucji I w umowach międzynarodowych.

Charakterystyczną cechą ustawy jest też zasada jej wyłączności dla regulowania określonych materii, a więc przyjęcie założenia z którego wynika że pewne najważniejsze kwestie mogą być regulowane tylko w formie ustawy.

Ostatnią cechą ustawy jest ujęcie procesu jej dochodzenia do skutku w szczególną procedurę, zwaną trybem ustawodawczym.