83695

POLITYCZNE REKLAMY

•    Głównie 30-sekindowe spoty w kampanii - kolejna typowa forma obok talkshows

•    Występuj w nich różne emocje, nawet z wykorzystaniem rodziny

•    Oczywiście na reklamy idą pieniądze obywateli, głównie z podatków

•    Na przykład, w 1998 roku pokazano spot Gubernatora Jima Martina - trzy małpy siedzące na ławce bawiące się maszyną do pisania i rozrzucające kartki (chodziło o to. czy ludzie znają gorszego gubernatora od niego, który miał 120 milionów dolarów do tyłu)

TELEWIZJA - GROŹBA DLA POLITYKÓW?

•    Niektórzy twierdzą, że język mediów powoli staje się językiem polityków

•    Nie wszystkim podobają się spoty polityków

POPULARNA POLITYCZNA KOMUNIKACJA

•    Poparcie i zaufanie do polityków w ostatnich dekadach znacząco spada

•    1983 - 18% i/ało

•    1993 - 14% i/ało

•    W Wielkiej Brytami natomiast z 16%, poparcie spadło do 11% w 1996 roku

•    Spadek poparcia jest też związany z reżimem komunistycznym w na Wschodzie Europy

•    Na dodatek, telewizja skutecznie zerwała maski z twarzy polityków, zęby ludzie nie mieli co do nich żadnych złudzeń

•    MTV było celem polityków na przyciągnięcie młodych do głosowania

•    Pop d izm

•    Manipulacja

•    Sztuczność

Obecne obawy o rzekomo rosnącej popularyzacji metod politycznych kampanii i stylów są zakorzenione w historycznej opozycji między kultirą popularną a modernizmem folklorystycznym. W świecie kultury popularnej, rządzonym przez przypadek naznaczonym podejrzliwością wydaje się być całkowicie sprzeczny z modernistyczną tradycją polityki, która wyróżnia się wiarą w racjonalność, postęp i zdolność ludzi do przejęcia kontroli nad własnym życiem. Niemniej jednak, istnieje wiele historycznych sław kultury i polityki, które były sporne i kontrowersyjne. Obecnie, pojawiają się obawy, że polityka staje się całkowicie spopularyzowana, co oznacza między innymi pojawienie się polityków na popularnych platformach: zmieniony zostaje styl retoryczny u adaptacja popularnych tematów politycznych. W takim okresie paniki moralnej, politycy, naukowcy i dziennikarze winią media za wzrost cyników politycznych wśród obywateli. A popularna komunikacja powinna być raczej postrzegana jako objaw kryzysu między obywatelami a ich przedstawicielami (próba przywrócenia tej relacji). Natomiast społeczne tradycje kultury popiiarnej i polityki powod^e kompletną popularyzację w polityce. Warnikiem wprowadzenia jakichkolwiek zmian natomiast jest nowe pokolenie polityków, którzy są w stanie pogodzić różne wymogi kultury popularnej i polityki reprezentatywnej, co przyczyniłoby się do ożywienia relacji pomiędzy obywatelami a władzami.