73545 Skanowanie 13 11 08 30 (3)

odbywa się droga^ kolejnych cykli okrężnych: pytanie, poszukiwanie odpowiedzi, krytyczne dostrzeżenie wątpliwości w samym pytaniu (azopsua) lub wewnątrz rozwiązania problemu (outopia), aby na nowym poziomie świadomości dotrzeć do rozwiązania właściwego (st)7topta). Prezentacja stanowisk poprzedników nie jest więc tylko historyczną prolegomeną do wyłożenia własnego stanowiska, ale krytyczną analizą wszystkich prób w rozwiązaniu kluczowych zagadnień, rozumianą jako kolektywny wysiłek poznawczy zbliżający do prawdy. Owocem analizy jest wszechstronna ocena sytuacji problemowej oraz wydobycie wulorów⁷ teoretycznych, na bazie których konstruowane są autorskie wersje odpowiedzi na pytania postawione przez poprzedników. W dyskusji z poprzednikami i dla ugruntowania własnych rozwiązań wymagane jest uwiarygodnienie dróg (methodos, psioSoc), które doprowadziły do właściwych. Stąd równoległa dyskusja nad metodologicznymi i teoriopoznawezych zasadami, które warunkują uzyskanie prawomocnych rozwiązań. Gdy znane jest rozwiązanie, to niezbędna jest jeszcze sprawdzenie, czy rzeczywiście rozwiązuje ono problem, który miało rozwiązać. W odniesieniu do ustalania zasad rzeczy, spraw^dzane są dwie drogi: w górę i w dół (anodos, kathodos). Droga w górę (rozumowanie redukcyjne) pokazuje, jak wychodząc z niższego poziomu porządku ontycznego można wywnioskować, jakie atrybuty musi mieć zasada, aby realizowała „funkcję” zasady obiektów⁷ danego poziomu rzeczywistości. Droga w dół (rozumowanie dedukcyjne) ukazuje, jak z wcześniej (redukcyjnie) wydobyte zasady faktycznie ustanawiają obiekty porządku, którego są zasadami.

Na koniec odpowiedzmy, dlaczego teorii pierwszych pryncypiów nie powierzono pismu? Należałoby wyróżnić dwu poziomy czynników', które spowedoweły, że tej części dorobku .Akademii nie zapisano. Pierwszy poziom to pragmatyczno-zwyczaj owe uwurunkowuniami funkcjonowania szkół filozoficznych, związane z zabezpieczeniami, które miały minimalizować ryzyko niebezpiecznych przeinaczeń doktryny przez nieprzygotowanych odbiorców'. Drugi poziom związany jest z głębokimi przeobrażeniami kulturowymi tamtych czasów', jakie wywołała ekspansja pisma. Podział na ogólnodostępne treści egzoteryczne i specjalistyczne nauki ezoteryczne (nota bene wciąż obowiązujący w zasobach wiedzy technologicznej) wynikał z racjonalnego przeświadczenia, by chronić najcenniejszy dorobek szkoły; jej najgłębsze, skomplikowane prawdy, przed nieprzygotowanymi „profanami”. Właściwa recepcja była realizowana w długoletnim i żmudnym procesie „wtajemniczania” w arkana szkoły. Nieograniczona dostępność do nauk szkoły mogłaby być szkodliwe dla niej samej (ryzyko ośmieszenia lub opacznego zrozumienia nauk), jak i dla przypadkowego odbiorcy, nieświadomego niebezpieczeństw' niewłaściwych „zastosow'ań” wiedzy w' praktyce życiowej. Cytoweny w' motcie fragment oddaje atmosferę zamętu intelektualnego wywołanego przez Platona na otw'artym wykładzie poświęconym Dobru (w powszechnym mniemaniu związanym ze sferą etyczną), którego istota, w^r ontologicznym ujęciu autora, jest wyrażalna jedynie językiem matematyki.

4