83852

•    Po II WŚ zmianie ulegają główne cele ruchu:

0 Apele o przyznanie praw politycznych rdzennym mieszkańcom kolonii i Afrykańczykom w metropoliach zastąpiono zdecydowanymi żądaniami zakończenia kolonializmu i realizacji prawa do samostanowienia

•    Po wojnie nadal brak było jednoznacznie zdefiniowanej ideologii panafrykanizmu. Kwa me Nkrumah zaproponował instytucjonalizacją ruchu panafrylcańskiego w postaci

Unii Państw Afrykańskich i utworzenie Rządu Jedności

•    IV. 1958 r. - I Konferencja niepodległych państw afrykańskich

0 w Akrze (Ghana) na zaproszenie prezydenta Nkrumaha

0 uczestnicy: Liberia . Etiopia . Egipt . Tunezja . Maroko , Sudan. Libia , Ghana (RPA -odmowa udziału)

o poruszono kwestię relacji między niezależnymi państwami Afryki i wsparcia ruchów wyzwoleńczych na całym kontynencie

0 propozycja Nkrumaha dot utworzenia stałej instytucji reprezentującej interesy

kontynentu na forum międzynarodowym nie uzyskała jednomyślnego poparcia 0 Liberia i Etiopia : konserwatyzm, tradycyjna polityka izolacji

0 poparto politykę niezaangażowania państw afr. w dwublokowy podział świata (co nie było realizowane, gdyż byłe kolonie już posiadały lub zawierały nowe umowy obronne z dawnymi metropoliami)

o przyjęto nieformalny mechanizm uzgadniania stanowisk przedstaiwnych przez kraje kontynentu na forum ONZ

•    XII. 1958 r. Akra - pozarządowa konferencja narodów Afryki:

o ponad 200 delegatów np. Julius Nyerere z Tanzanii, Kenneth Kainda z Rodezji PN o poruszano problemy : antykolonializmu . antyimperializmu . antyrasizmu .

niezaangażowania

0 dyskutowano o afryk. Jedności , postulowano zlikwidowanie sztucznych granic kolonialnych

•    II i III Konferencja ludów Afryki: 1960 - Tunis , 1961 - Katar

•    1961 r. -> Związek Państw Afrykańskich (Afryka Zachodnia)

o 1959 : deklaracja o unii Ghany i Gwinei o 1961: przyłączenie się Mali

•    1958 r. -> panafrykański Ruch Wolności Afryki Wschodniej i Środkowej

o dominująca rola J. Nyerere

o 1961 - przyjęcie organizacji południowo - afrykańskich

•    Wśród byłych kolonii frankofońskich; kilka inicjatyw integracyjnych, z reguły nieskutecznych, krótkotrwałych

•    Spotkanie przywódców afrykańskich na konferencjach w Monrowii ( VIII 59 ) i Addis Abebie (VI. 60')

0 początkowo u/vaga skoncentrowana tylko na koniczności zlikwidowania

kolonializmu, problem jedności na dalszym planie 0    1960 - przełom, oficjalnie ogłoszony „rokiem Afryki " (wzmocnienie ruchów

narodowych)

•    Zagadnienie suwerenności stało się podstawą dalszej współpracy i powołania OJA. Na wszystkich konferencjach poruszano sprawy wspólnego rynku i szerokiej współpracy ekonom. ( dla K. Nkrumaha był to findament szybkiego i pełnego rozwoju, jednak wielu przywódców postrzegało to jako neokolonializm i zagrożenie niepodległości )

POWATANIE ORGANIZACJI JEDNOŚCI AFRYKAŃSKIEJ

Na szczycie w Addis Abebie w 1963r. spotkały się delegacje 31 państw oraz 20 partii i