85146

Odwzorowania "1992" i "2000"

Do określania współrzędnych punktów osnowy poziomej i sporządzania opracowali kartograficznych utworzono w Polsce nowe układy wspólrz 1992 i 2000 oparte na wspólrz. geodezyjnych B. L.

Układ "1992"

Jest stosowany przy sporządzaniu map topograficznych w skali 1:10 000 i mniejszych. Elipsoidzie WGS- 84 Układ ten opiera się na odwzorowaniu Gaussa- Kruger i jest monolityczny co oznacza ,że jedna strefa odwzorowawcza mieści w sobie cały obszar Polski Dla wyznaczania wysokości w systemie odniesień przestrzennych "1992” stosuje się system wysokości normalnych "Kronsztad 86", w którym zostały określone wysokości punktów' podstawowej i szczegółowej osnowy geodezyjnej kraju.

Układ “1992" określają następujące parametry:

a)    południk osiowy L = 19° długości geograficznej wschodniej,

b)    pas południkowy o szerokości obejmującej cały obszar kraju,

c)    współczynnik zmiany skali 0,9993 w południku osiowym (założenie to ma na celu równomierny rozkład zniekształceń liniowych, od - 70 cm/km na południku środkowym do około +90 cm/km w skrajnych, wschodnich obszarach Polski)

Układ "2000"

Określany jako 2 wariant układu 1992 oparty na odwzorowaniu Gausaa- Krugera i podziale obszaru Polski na 4 strefy 3- stopniowych o południkach osiowych: 15°(szczeciński), 18°(bydgoski), 21°( warszawski), 24°(bialostocki). Elipsoidzie WGS- 84. Jest wykorzystywany w pracach geodezyjnych dla potrzeb SIT- u. oraz w pracach kartograficznych dla sporządzania map w skali 1: 10 000 i większych. Rozłożenie zniekształceń liniowych; od -7,7 cm/km na południku środkowym strefy do maksymalnie około +7 cm/km na brzegu strefy.