86288

traktowała jako ogniwa jednego szeregu, zaczynającego się od doskonałego Boga a kończącego się na znikomej materii. W niej etyka i teoria poznania były równie teocentryczne jak metafizyka : aby osiągnąć dobro i prawdę, dusza musi połączyć się z Bogiem.

Plotyn - neoplatonizm Piotyna stanowił syntezę filozoficzną całej epoki, w przeciwieństwie do Filona, czynniki filozoficzne miały w niej przewagę nad religijnymi. Punktem wyjścia Piotyna jak i całej epoki był dualizm, odczucie olbrzymich różnic tkwiących w bycie. Celem przeciwnie, było wykazanie jedności bytu, zbudowanie monistycznego systemu. Środkiem jaki Plotyn zastosował dla osiągnięcia tego celu, było genetyczne ujęcie bytu : postacie bytu, jakkolwiek różne, są etapami jednego i tego samego rozwoju, świat realny jest różny od idealnego, boski jest różny od ziemskiego, ale jeden pochodzi od drugiego. Istotą bytu stało się stawanie. To dynamiczne pojęcie bytu umożliwiło stworzenie monistycznego systemu : nie ma wielu bytów, jest jeden, przybierający różne postacie. Naturalną własnością bytu była wg Piotyna ekspansja.

Byt ma naturę światła, którego istotę stanowi promieniowanie. Wyłonione postacie są jakby promieniami bytu lub jego emanacją. Teoria emanacji byłą podstawową myślą systemu Piotyna. Duszę ludzką podzielił Piotyna na dwa składniki: cześć niższą i część wyższą (wolna od więzów cielesnych i pełna doskonałości). Drogę wzwyż dusza może przebyć różnymi szlakami: przez wysiłek poznawczy, estetyczny lub moralny. Oryginalnymi pomysłami Piotyna, które umożliwiły jego monistyczny system, były : 1. Dynamiczna koncepcja bytu, 2. Teoria emanacji. Neoplatonizm był wynikiem nie badania naukowego lecz fantazji intelektualnej - zadanie filozofii widział w znalezieniu absolutu. Jedyną metodą pomocną była dialektyczna metoda wysuwania pojęć.

Cyceron - polityk Rzymu, jest autorem dzieła o prawach. Początek praw wyprowadzamy od jednej najważniejszej racji zawartej w naturze -nakazuje ona pewne działania a innych zabrania. Racja ta utwierdzona i rozwinięta w rozumie człowieka jest prawem. Mądrość polega więc na prawie, gdzie mieści się moc zabraniająca postępować źle i nakazująca dobro. Moc nakazuje oddawanie każdemu tego co mu się należy. Oddanie i wybór to postać tego samego czyli prawa. Początki praw trzeba widzieć w naturze. Ważne są też prawa stanowione. Pierwotne prawo natury istnieje wcześniej niż pismo i państwa. Tylko natura może odróżnić dobre prawa od złych. Rozróżnienie pomiędzy prawem tkwiącym w naturze a prawem stanowionym to moc kwitnąca w prawie, bo pozwala słusznie postępować. Moc prawa zyskujemy z jego przestrzegania. Prawo nie zawsze musi się stosować do reguł. Moc obowiązująca prawa wynika z rozumu a nie z jego pożyteczności. To co