86491

Modele socjalizacji politycznej R. D. Hessa i J. V. Torney:

Naukowcy ci zbadali, od kiedy dzieci rozumieją, co to rząd, kto rządzi, itd.

Model akumulacji - zakłada się, że realizacja ról politycznych wiąże się z wiedzą i aktywnością. Podstawą modelu jest nauczanie dzieci przez dorosłych, przekazywanie wzorów ma postać irelewantną (bezrefleksyjna) - nie ma refleksji dzieci na temat tych wzorów. Jest to uczenie wprost (rodzice - dzieci). Wpływ nauczania jest jednokierunkowy.

Model identyfikacji - u dzieci występuje naśladownictwo zachowań innych, znaczących dla nich osób (rodzice, nauczyciele). Dzieci nie przekonuje się w sposób celowy, one chcą same naśladować, kopiować zachowania i wzory od osób, które obdarzają autorytetem. U dzieci występuje fascynacja pewną osobą.

Model transferu roli - następuje rozwijanie możliwości oceniających w stosunku do autorytetów politycznych. Formułuje się sądy i opinie. Wzory nabywa się przez interakcje. Jest to model relewantny - proces jest refleksyjny, istotny. Osoby z kręgu władzy obdarza się autorytetem na podobieństwo władzy ojca. Często polityk uosabia postać idealną. Wizerunek ten nie wywodzi się z wiedzy o polityce, ale z przekonania, by pełnić taką rolę i mieć autorytet. Wraz z tą rolą nabywa się pewne wzory zachowań politycznych i orientację polityczną.

Model kognitywny (rozwojowy) - odwrotność modelu akumulacji. Dziecko nabywa wzoty i orientację przez refleksję, ma to charakter relewantny. Rozwija abstrakcyjne i kompleksowe metody rozumowania, buduje teorie. Samodzielne rozumowanie.