86571

Art. 113 zakładał, że każdy związek religijny uznany przez państwo ma prawo urządzać zbiorowe i publiczne nabożeństwa, może posiadać majątek i dowolnie nim zarządzać.

Art. 114 sankcjonował szczególną pozycję Kościoła rzymskokatolickiego -wyznani to, będące religią przeważającej większości narodu zajmuje w państwie naczelne stanowisko wśród równouprawnionych wyznań., a stosunki z państwem określi konkordat.

Art. 115 stwierdzał, że prawnie uznane kościoły mniejszości religijnych i związki religijne rządzą się same własnymi ustawami, zaś stosunek państwa do tych kościołów i wyznań będzie ustalony w drodze ustawy po porozumieniu się z ich prawnymi reprezentacjami.

Art. 116 - uznanie prawne nowego związku nie może być odmówione związkom, których urządzenia, nauka i ustrój nie są przeciwne porządkowi publicznemu ani obyczajowości.

W 1932 roku Sejm uchwalił ustawę o podatku kościelnym znoszącą ustawodawstwo państw zaborczych i ustalającą nowe zasady wymiaru podatku kościelnego. Do ustawy tej jednak nie wydano rozporządzenia wykonawczego, czyli w praktyce przymusowego podatku kościelnego w Polsce nie było.

Konstytucja z 23 kwietnia 1935 roku:

Znajduje się tutaj niewielka ilość sformułowań dotyczących kwestii religijnych. Pojawiają się one w następujących artykułach:

Art. 2 - prezydent za losy państwa odpowiada przed Bogiem i historią.

Art. 5 i 7 - zapewniają wolność sumienia i niedyskryminację.

Rota przysięgi prezydenckiej - świadom odpowiedzialności wobec Boga i historii za losy państwa, przysięgam Panu Bogu Wszechmogącemu, w Trójcy