rzeczywistego ze stanem sprzed powstania zdarzenia sprawczego, (strata i utrata korzyści)
Obiektywna metoda ustalania szkody- oblicza się ją wg rynkowej wartości rzeczy lub usług nie uwzględniając utraconych korzyści.
Zaliczenie uzyskanych korzyści na poczet szkody. Przy ocenie szkody należy brać pod uwagę ewentualne korzystne następstwa, jakie wywołało zdarzenie powodujące szkodę.
Podstawową przesłanką stosowania kompensacji jest tożsamość zdarzenia, którego następstwem jest szkoda jak i odniesiona korzyść. Zaliczone mogą być takie korzyści, które pozostają w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę.
Szkoda powstała w granicach ujemnego interesu umownego- określenie to funkcjonuje w przypadku powstania szkody w związku z niedojściem zamierzonej umowy do skutku.
Szkoda w granicach ujemnego interesu umownego obejmuje szkodę jaką strona poniosła, ufając, że zamierzona umowa dojdzie do skutku, a nie następstwa jej wykonania. Odszkodowanie z tego tytułu powinno uwzględniać, co by strona miała, gdyby umowa została wykonana. Odszkodowanie powinno objąć koszty, jakie poszkodowany poniósł licząc na zawarcie umowy. Odszkodowanie nie może być wyższe od szkody ustalonej w granicach pozytywnego interesu umownego.
Szkoda w granicach pozytywnego interesu umownego- obejmuje szkodę powstałą w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania zawartej już umowy.
Ciężar udowodnienia szkody spoczywa na poszkodowanym. Gdy ścisłe udowodnienie wysokości szkody jest niemożliwe lub utrudnione sąd może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę wg swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy