wprowadzenia na rynek waluty nie mającej pokrycia w złocie (banknoty), która miała posłużyć im do finansowania wojny. W tym systemie standardowa jednostka pieniądza była odpowiednikiem wartości określonej wagi złota, a emitenci pieniądza gwarantowali, pod określonymi warunkami, wykupienie wydanych pieniędzy za złoto o tej wadze. Jednakże w przypadku systemu waluty sztabowo-złotej banki nie były zobowiązane do wymiany pieniędzy na złoto. Z uwagi na fakt. że dla większości obywateli złoto było nieosiągalne, koniecznością stało się posługiwanie banknotami.
Drugi - obok systemu waluty sztabowo-złotej - system stosowany w okresie międzywojennym i póiiuej w wielu krajach do roku 1971. Założono w tum, że waluta danego kraju (np. dolar kanadyjski) jest wymienialna na złoto, ale wcześniej jest potrzebna jej wymiana na inną walutę wymienialną na złoto (głównie na USD).
Konsekwencje stosowania 2 systemów
• Spadek znaczenia złota jako pieniądza międzynarodowego (demonetaryzacja złota);
• Zwiększenie wahań bieżącego kursu rynkowego wahit oraz dewiz;
• Zwiększenie swobody władz państwowych w kształtowaniu polityki fiskalnej i pieniężnej;
• Zwiększenie wpływu efektów polityki makroekonomicznej na kształtowanie sytuacji gospodarczej i politycznej w poszczególnych krajach i na świecie;
Zwiększanie się różnic pomiędzy siłą nabywczą różnych walut.