90374

Funkcje stopy procentowej w gospodarce rynkowej

Stopa procentowa- procentowy wskaźnik określający stosunek sumy płaconej za użytkowanie kapitału piiuężnego do wielkości tego kapitału, ustalony najczęściej w stosunku rocznym. Wysokość stopy procentowej jest zależna od nominalnej stopy procentowej, inflacji, terminu zapadalności, ryzyka oraz celu pożyczki.

Pehu funkcję wskaznika-infonnatora o polityce pieniężnej państwa oraz funkcję bodźca (wpływa na zachowania przedsiębiorstw oraz gospodarstw' domowych).

Stopa procentowa kształtuje cenę podstawowych produktów bankowych co wpływa na poziom inwestycji w gospodarce.

Nominalna stopa procentów a to stopa procentowa pokazująca nominalny przychód z posiadanego kapitału lub cenę kapitału udostępnionego.

Nominalna stopa procentow a to stopa procentowa nie uwzględmająca wzrostu cen, czyli inflacji (stopa ogłaszana w gazetach lub w witrynach banków) Wskazuje ona ile płaci się za różne rodzaje depozytów.

Aby realna stopa procentowa pozostała stała, nominalna stopa procentowa musi wzrastać w tempie inflacji.

Bank centralny prowadząc politykę ekspansywną obniża podstawowe stopy procentowa. Tańszy dostęp do środków banku centralnego powoduje wzrost płynności banków komercyjnych i spadek stóp na rynku międzybankowym Rezultatem jest wzrost podaży kredytów dla przedsiębiorstw i gospodarstw domowych, przy spadku ich oprocentowania. Następuje zatem wzrost zainteresowania kredytami w wyniku obniżema kosztów finansowania, co pociąga za sobą wzrost inwestycji w gospodarce.

Odwrotnie gdy bank prowadzi politykę restrykcyjną czyli podwyższa podstawowe stopy procentowe Wysoka stopa procentowa zniechęca do inwestycji podmioty gospodarcze, powoduje w'zrost kosztów pozyskania pieniądza i zmusza do wykorzystywania własnych środków. Środki własne mają przy wysokiej stopie procentowej wysoki poziom wymaganej stopy zwrotu co oznacza, że podmioty inwestują w przedsięwzięcia o wysokiej stopie rentowności