90607

szczegóły (w dwóch wariantach) oparcia słupów na fundamentach w miejscu dylatacji pokazano na rys. 1.6.

Projektując odpowiednio rozmieszczone dylatacje termiczne w obiektach parterowych, można w obliczeniach pominąć wpływ tempera tur pochodzenia klimatycznego na wytężenie ustroju. Zgodnie z postanowieniami normy [98] powiimy być spełnione następujące warunki:

—    długość obiektu lub jego oddylatowanej części (rozstaw dylatacji) nie może przekraczać w budynkach halowych 150 m, w estakadach 120 m,

—    odległość między najdalszymi w^rzględem siebie podporami (stężeniami lub slupami) przenoszącymi siły poziome w rozpatrywanym kierunku, jak rówmeż odległość przerwy dylatacyjnej od najbliższego stężenia poziomego nie może przekraczać 60 m.

Jeżeli zastosowanie dylatacji nie jest możliw-e i wymagama przytoczone według [98] nie mogą być spełnione, należy w obliczeniach ustroju nośnego uwzględnić wpływ zmian temperatury. Z analiz wynika [49], że wskutek działania temperatur pochodzenia klimatycznego w halach o znacznej długości skrajne slupy ustroju nośnego ulegają przeciążeniu, które sięga 15% ich nośności. Wpływ ten jest większy, gdy uwzględni się pogorszenie właściwości sprężysto-plastycznych niektórych gatunków stali w niskich temperaturach. Dotyczy to przede wszystkim elementów spawanycli, które mają zwiększoną skłonność do kruchych pęknięć w niskich temperaturach [55].

Lokalne nagrzanie elementów konstrukcji może być związane z teclinologią (tzw. gorącą produkcją), gdy kolejne procesy produkcyjne zachodzą w warunkach wydzielania się dużej ilości ciepła. Może to powodować w^rytężenie konstrukcji, które należy mvzględnić w obliczeniach statyczno-wytrzymałościowych.

Dylatacje hal stosuje się również, gdy istnieje możliwość nierównomiernego osiadania podłoża gruntowego, np. przy posadowieniu obiektów^p na terenach eksploatacji górniczej. W takich sytuacjach projektowych dylatacje zapobiegają pow^rstaw^paniu dodatkowych wytężeń ustroju nośnego, w^pywolanych zmianami położenia fundamentów hali.