90612

Ściany podłużne hal są odsunięte o ich grubość od osi modularnych słupów głównych układów poprzecznych (wartość a na rys. 4.17). Ściany szczytowe zaleca się odsunąć na odległość b (umożliwiającą połączenie slupów pośrednich z konstrukcją nośną połaci dachu — rys. 4.17a) lub c = 1,2^A3,0 m od osi skrajnego układu poprzecznego (rys. 4.17b). Takie odsunięcie (o wartość c) umożliwia wytworzenie powtarzalnego segmentu ściany w narożu budynku i dogodne rozwiązaiua połączeń slupów ściany szczytowej z konstrukcją nośną dachu. Jeśli słupowo-ryglowa ściana szczytowa spełnia funkcję skrajnego układu poprzecznego, jest ona odsunięta o wartość d (gdzie d — rozstaw głównych poprzecznych ustrojów nośnych hali; por. rys. 1.15 oraz 4.17c).

Połączenia zarówno rygli ściennych ze slupami, jak i slupów pośrednich z fundamentem oraz konstrukcją dachu projektuje się jako przegubowe.

Przykłady irkladów prętów ścian podlirżnych i szczytowych przedstawiono na rys. 4.18-^A4.22. Projektując konstrukcję wsporczą ścian, należy zwrócić uwagę, aby układ geometryczny rygli i slupów byl rytmiczny w odniesieniu do położenia elementów o podobnych wymiarach. Takie działanie sprzyja zmniejszeniu różnorodności elementów, ujednoliceniu ich kształtów i połączeń, zmniejszeniu kosztów produkcji w wytwórni konstrukcji stalowych oraz ułatwia montaż. Uzyskuje się to między irmymi pizez przyjęcie jednakowych pól na okna i bramy. W taki ustrój nośny ściany bocznej wpasowuje się okna, drzwi i bramy. W lekkich ścianach osłonowych muszą być stosowane dość sztywne i trwale ościeżnice (najczęściej stalowe z ksztaltow^ników profilowanych na zimno). Niekiedy mogą one być wykorzystane jako rygle nad- lub podokierme, a także jako rygle nadbra-mowe. Jeśli drzwi i bramy nie wypełniają całkowicie odpowiednich pól z rygli i slupów, należy zastosować dodatkowe elementy, tzw. wymiany. Poziome rygle konstrukcji nośnej ścian projektuje się jako belki jednoprzęsłowe swobodnie podparte (rys. 4.18a). Są to w przypadku ogólnym elementy zginane irkośnie, skręcane (jeśli nie stosuje się zabiegów' konstrukcyjnych ograniczających takie wytężenia) i ewentualnie ściskane (gdy współtworzą stężenia slupów hali).

Przy niedużym rozstawie układów poprzecznych (do 6 m) rygle ścienne ścian podłużnych opiera się bezpośrednio na slupach głównych hali (rys. 4.18b). Przy dużym rozstawie slupów głównych i niewielkiej wysokości liali jest korzystniejsze zastosowanie w ścianie podłużnej dodatkowego słupa pośredniego (rys. 4.18c). Wtedy przekroje rygli są mniejsze niż rygli o dużej rozpiętości, których przekrój jest przyjmowany z warunku dopuszczalnych przemieszczeń poziomych Slup pośredru w rozwiązaniu pokazanym na rys.