90696

odkształceń przy obciążaniu. Dowodzi to powstania w gruncie częściowo sprężystych, a częściowo trwałych odkształceń. Ponowie obciążenie daje nową krzywą cd wykazująca, pewne opóźnienie (zjawisko histerezy) i wyraźne załamanie w punkcie J.przy przejściu w krzywą pierwotnego obciążenia de. Krzywa ściśliwości ma kształt zbliżony do krzywej logarytmicznej, w związku z czym przedstawiono ją też w skali póllogarytmicznej (rys. 6.2). Kształt krzywej ściśliwości gruntów spoistych zależy od liistorii naprężenia. Jeśli obecnie występujące w gruncie naprężenia efektywne zr'/>są największe ze wszystkich, jakie dotychczas w danym gnoicie wystąpiły, to kształt krzywej ściśliwości w skali póllogarytmicznej jest prostoliniowy (krzywa ściśliwości pierwotnej) i gnint taki nazywa się normalnie skonsolidowanym (NC — normallyconsolidated). Gnint, który w swej liistorii przenosił już większe naprężenia a'p, a następnie był odciążany (np. gnint obciążany lodowcem lub warstwami gnuitu, które zostały wyerodowane przez rzekę) nazywa się prekonsol idówanym(OC — overconsolidated). Krzywa ściśliwości dla gnuitów OC ma kształt zakrzywiony (rys. 6.3). W praktyce szerokie zastosowanie znalazła metoda Casagrande'a (1936 r.) określania naprężenia prekonsolidacji«’_/(.

Zgodnie z tą metodą naprężenie prekonsolidacji«' równe jest naprężeniu w punkcie przecięcia B linii stanowiącej przedłużenie prostoliniowego odcinka krzywej ściśliwości FD i dwusiecznej kąta 2a zawartego pomiędzy limą poziomą AG wychodzącą z pimktu A na krzywej ściśliwości (punkt o największej krzywiżme), a styczną EH do tej krzywej w punkcie A.

Stosunek wartości naprężenia efektywnego prekonsolidacjń/,* które występowało w gruncie w przeszłości, do wartości naprężenia efektywnego.