Strona0

Sanie rzeknie drogowe z betonu cementowego

-    odkształcenie przy 1 000 000 obciążeń e₆ = 90 • 10"*,

-    wolna przestrzeń S 10 %,

-    zawartość asfaltu powyżej 6%, podbudowy odporne na erozję.

Podbudowy z mieszanek mineralno-asfaltowych w katalogu polskim są stosowane dla wszystkich kategorii ruchu KR1-KR6. Warstwa ta jest ułożona na warstwie mrozoochronnej. Natomiast dla ruchu KR3-KR6 podbudowa z betonu asfaltowego ułożona jest na warstwie z kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie, podobnie jest w katalogu szwajcarskim.

W katalogu niemieckim podbudowa tego typu stosowana jest dla wszystkich kategorii ruchu SV do VI i jest ułożona na warstwie mrozoochronnej.

We wszystkich typach konstrukcji i rodzajach podbudów warstwa z betonu asfaltowego o grubości 0,05 m występuje pod płytą betonową w katalogu austriackim [8.14].

W katalogu francuskim warstwa z betonu asfaltowego o grubości 0,05 m stosowana jest w nawierzchniach betonowych o ciągłym zbrojeniu dla ruchu od 7,3 do 122 min osi obliczeniowych na podłożu PF3, PF4 dla dróg głównych. Dla dróg drugorzędnych warstwa ta jest stosowana dla ruchu od 2 do 34 min osi obliczeniowych i podłoża PF3, PF4.

8.6. Przekładki z geowłókniny

Podbudowy nawierzchni betonowych, wykonane z materiałów zawierających cement, mogą podlegać erozji wskutek przenikania do nich przez szczeliny lub pęknięcia wody oraz środków zimowego utrzymania. Jak wspomniano we wstępie, doświadczenia francuskie wskazują, że erozji nie podlegają podbudowy z betonów o wytrzymałości co najmniej 20 MPa oraz z betonów asfaltowych. Dla pozostałych podbudów wykonanych na bazie cementu należy stosować zabezpieczenia przeciwerozyjne. Wymagania angielskie [8.8] zalecają pokrywanie podbudów emulsją kationową w ilości od 0,35 do 0,55 1/m². W nowym katalogu niemieckim [8.12] zaleca się zastosowanie geowłókniny. Wymagania dla niej są sprecyzowane w [8.16] i przedstawiają się następująco:

-    masa od 450 do 550 g na 1 m²,

-    włóknina w 100% z poliolefinów,

-    odporność na działanie alkaliów (bez poliestru),

-    wytrzymałość na rozciąganie podłużne i poprzeczne > 10 kN/m,

-    grubość przy nacisku 20 kN/m² co najmniej 2 mm,

-    przepuszczalność w płaszczyźnie geowłókniny przy nacisku 20 kN/m², co najmniej | > 5 • 10"* przy spadku hydraulicznym równym 1,

-    przepuszczalność prostopadła do powierzchni geowłókniny przy nacisku 20 kN/m², co najmniej k > 1 ■ 10"* przy spadku hydraulicznym równym 1.

Ceowlóknina taka zabezpiecza również, przed spękaniami odbitymi z podbudowy płyty betonowe. Przy stosowaniu geowłókniny w podbudowie nie nacina się szczelin.

Doświadczenia niemieckie [8.71 ^w stosowaniu geosyntetyków wykazały, że oprócz funkcji filtracyjnych i zabezpieczenia przed spękaniami odbitymi, materiały te powodują również równomierne obciążenie podbudowy podczas zmian termicznych i wilgotnościowych płyt betonowych. Stanowią warstwę rozpraszającą i tłumiącą naprężenia powstałe od obciążeń pojazdami. Ponadto stwierdzono, że:

-    nie występuje erozja podbudowy,

-    górna warstwa włókien geotekstyliów łączy się z betonem,

-    geotekstylia nie są wypełnione zaprawą,

| w geoteksty liach osadziły się drobne cząstki cementu, nie stanowiące wypełnienia przestrzennego,

-    z dolnej części płyty betonowej wypłukała się znikoma ilość zaprawy cementowej,

-    w obrębie szczelin nawierzchni betonowych geotekstylia częściowo napełnione są drobnymi cząsteczkami startego betonu, a pomiędzy geotekstyliami i dolną powierzchnią płyty znajduje się piasek, prawdopodobnie wypłukany z betonu,

-    na dolnej powierzchni płyty w pobliżu szczelin, beton jest wymyty tak, że odsłonięte zostały frakcje grysowe,

| geotekstylia nie są uszkodzone w sposób widoczny, zarówno w obszarze pod szczelinami, jak i w środku płyty,

-    geotekstylia w dotyku sprawiają wrażenie puszystych i są podczas obciążenia powierzchniowego ściskane.

Podsumowując należy stwierdzić, że pozytywne oddziaływanie geotekstyliów sprowadza się do spełnienia następujących podstawowych funkcji:

I funkcja antyspękaniowa; geotekstylia zabezpieczają przed przenoszeniem spękań I skurczowych podbudowy na płyty betonowe,

-    funkcja drenażowa; odprowadzanie wody wsiąkającej przez szczeliny na pobocze,

i funkcja tłumiąca; geotekstylia powodują tłumienie obciążeń dynamicznych i wprowadzają równomierny rozkład naprężeń w podbudowie od obciążeń pojazdami, temperaturą i wilgotnością ,

-    funkcja separująca; geotekstylia zatrzymują na swej górnej powierzchni cząstki mleczka cementowego i w ten sposób przyczyniają się do zachowania w masie płyt betonowych pierwotnego składu mieszanki.

Rozkładanie geosyntetyków nie sprawia zasadniczych kłopotów. Pasma geowłókniny układane są na zakładkę szerokości 0,15 m w kierunku podłużnym i poprzecznym, przy czym warstwa wyżej leżąca musi być nad pasmem leżącym poniżej. Na brzegach oraz na zakładkach geowłókniny należy przytwierdzać za pomocą gwoździ i podkładek ocynkowanych o średnicy 70 mm w odległości co ok. 2 m. Wbijanie gwoździ odbywa się za pomocą urządzeń do osadzania kołków. Geowłókniny należy rozkładać mechanicznie, unika się w ten sposób marszczenia. Ponadto należy pamiętać o wyprowadzeniu jej poza obręb płyty na pobocze co najmniej o 0,15 m. Na rys. 8.9 i 8.10 przedstawiono przykłady zastosowań geowłókniny pod powierzchnią betonową.