Nm\ierzchnir drogowe betonu cementowego
Nm\ierzchnir drogowe betonu cementowego
Amplituda (mm]
Długość (ali skiadowe| [m]
Rys. 2.11. Widmo amplitudowe nierówności podłużnych nawierzchni z betonu cementowego
Rys. 2.13. Widok prolilogralu
laserowego
Nawierzchnia drogowa jest poddawana działaniu powtarzających się krótkotrwałych obciążeń pochodzących od poruszających się pojazdów drogowych. Częstotliwość obciążenia zależy od intensywności i prędkości ruchu. Przyjmowany do obliczeń ruch powinien opierać się na szczegółowych obserwacjach istniejącego obecnie ruchu oraz na przewidywanym jego wzroście. Nawierzchnie betonowe projektuje się z reguły z myślą o ruchu, który pojawi się w okresie następnych 30-40 lat.
W celu identyfikacji obciążeń nawierzchni prowadzi się na drogach pomiary ruchu. Pomiary takie wykonywane są systematycznie na sied lub wyrywkowo dla danego projektu. W Polsce administracja drogowa, począwszy od lat siedemdziesiątych, przeprowadza pomiary systematyczne co 5 lat na sied dróg krajowych (dawniej państwowych) oraz przygotowuje prognozy ruchu, początkowo opracowywane metodą wskaźników wzrostu ruchu. Wraz z rozwojem ruchu na drogach krajowych prognozy opracowywane tą metodą stawały się coraz mniej prawdopodobne. W 1992 roku przygotowano po raz pierwszy 20-lełnią prognozę ruchu dla zamiejskich dróg krajowych na lata 1990-2010 metodą badania trendów jego wzrostu w latach poprzednich w punktach pomiarowych. Następne pomiary wykazały, że przyjęty model sprawdza się. Stwierdzono, że występuje liniowa tendencja wzrostu ruchu. Wiele krajów Unii Europejskiej stosuje zasadę procentowego wzrostu ruchu w następujących po sobie latach.
W projektowaniu konstrukcji nawierzchni projektanta interesuje najczęśdej sumaryczny ruch, jaki pojawi się na drodze od chwili jej wybudowania aż do osiągnięcia stanu granicznego nośnośd konstrukcji.
W celu oszacowania wartośd sumarycznego obciążenia ruchem [220] można skorzystać z dwóch zależnośd:
o
1-0
gdzie:
N( - liczba powtarzających się obciążeń w roku i (i * 0... T).
N0 - liczba powtarzających się obdążeń w roku wyjśdowym (i * 0), T— procentowy wzrost ruchu w dągu roku,
T- ostatni rok prognozy (np. T = 30).
W praktyce korzysta się z uproszczonej zależnośd:
fg?, = 0.5 (N0 + N7)365T (2.15)