90786

Wzór Coulomba

Ścinanie w gruncie polega na przesunięciu (poślizgu) jednej części ośrodka gruntowego w stosunku do pozostałej. Warunkiem powstania poślizgu wzdłuż określonej powierzclmi jest przekroczenie oporu gruntu przez składową styczną (ścinającą) naprężenia gdzie ti— wysokość próbki nienaruszonej po stabilizacji odkształceń, przy naprężeniu Łfeowityma'., odpowiadającym ciężarowi gruntu i budowli przed nasyceniem wodą, /," — wysokość tej próbki przy tym samym naprężeniu, ale po całkowitym nasyceniu wodą, h„— wysokość tej próbki po stabilizacji odkształceń, przy naprężeniu pierwotnym podpowiadającym ciężarowi gruntu na rozpatrywanej głębokości.

Badaiua współczynnika /^przeprowadza się w edometrze (rys. 6.10). Obciążanie próbki do cx'=a'zj\ a' = a './przeprowadza się stopniami zgodnie z punktem 6.1.5. Całkowite nasycenie próbki uzyskuje się pizez wprowadzenie od jej spodu wody, przy spadku hydraulicznym i = 20-50. Wodę należy doprowadzać do próbki przez okres co najmniej 1 godziny. Stopień wilgotności próbki po nasyceniu powinien wynosić S,= 1,0.

Po zakończeniu badań ściśliw^rości sporządza się wykres ściśliwości (rys. 6.16), na podstawie którego oblicza się i_mp.

Grunty, dla których otrzymuje się /_w/,<0.02 uważa się za gnmty o strukturze trwalej (niewrażliwe na działanie wody). Przy i_mp> 0,02 przyjmuje się, że układ szkieletu gruntowego jest nietrwały, a grunt jest zapadowy.

Wytrzymałością gruntu na ścinanie /^nazywa się więc największy (graniczny) opór. jaki stawia grunt składowym stycznym (ścinającym) naprężenia.

Wartość oporu na ścinarue gnmtów spoistych wyznacza się ze wzom Couloniba (1773 r.)

T_f = r + cng0,