czekać na odpowiedź. W interesie państwa leży jednak podjecie dialogu z Komisją.
Jeśli w rozsądnym czasie nie uda się nakłonić państwa do wypełnienia zobowiązań Komisja może sformułować tzw. uzasadnioną opinię (uprawnienie to ma charakter dyskrecjonalny), która wyjaśnia szczegółowo, na czy polega naruszenie prawa przez państwo członkowskie. Opinia musi być umotywowana (wymóg obligatoryjny). Wskazuje także termin, w którym państwo członkowskie może jeszcze wykonać zobowiązanie. Jeśli państwo nie zastosuje się do opinii, Komisja może złożyć skargę do Trybunału Sprawiedliwości. Podczas postępowania sądowego ciężar wykazania uchybienia zobowiązaniom spoczywa na komisji.
3) Postępowanie sądowe opiera się na skardze Komisji, która musi być zgodna z uzasadnioną opinią. Opinia nie jest wiążącym aktem, a jej ważność nie podlega kontroli legalności. Państwo członkowskie, którego opinia dotyczy, może jednak zarzucić jej brak należytego uzasadnienia i w ten sposób zakwestionować jej skuteczność. Komisja nie może w postępowaniu sądowym zmienić zarzutów przedstawionych w opinii, ale możeskargęcofnąć, jeżeli państwo zaniecha naruszenia prawa przed wydaniem orzeczenia. Wówczas Trybunał sprawę umorzy. Trybunał nie może z własnej inicjatywy kontynuować postępowania.
2 Jakie znaczenie prawne ma uzasadniona opinia Komisji? Art. 258 TFUE (dawny art. 226 TWE)
„Jeśli Komisja uzna, że Państwo członkowskie uchybiło jednemu z zobowiązań, które na nim ciążą na mocy Traktatów, wydaje ona uzasadnioną opinię w tym przedmiocie, po umożliwieniu takiemu Państwu przedstawienia swych uwag.
2