93733

-    Opowiada o trudzie pisania: piórze, które go kłuje i jest noszone w kołczanie. Prosi także, aby nie szydzić z jego dzieła, gdyż pociski jego pióra są nasączone trucizną (brak mi koncepcji na zinterpretowanie tego fragmentu..).

-    Wygląd żubra:

*    najdzikszy spośród zwierzy puszcz litewskich,

*    ma ogromne cielsko,

*    może pokonać od razu trzech cliłopów,

*    olbrzymi kark, który jednak w porównaniu z resztą ciała jest niewielki,

*    „brodzisko”,

*    płomienne ślepia pełne gniewu,

*    potworne włosie,

*    ciemne umaszczenie: żółć + czerń,

-    Wyglądem przypomina kozła rogatego, ale przy dokładnym przyjrzeniu się widać „ iże z rodu byk”.

-    Starożytni inaczej pisali o żubrze: dopisywali mu wystające z nozdrzy ogromne rogi, ciężkie, olbrzymie wargi,

-    Piliniusz wspomina, że żubr wraz z turem przebywał w północnej puszczy. Tur był

najstraszniejszy, jednak żubr w wielu aspektach mu dorównywał.

-    Autor tęskni za puszczami litewskimi - jednak czasu nie da się cofnąć.

-    Hussowczyk nie mógł znaleźć zbyt wiele informacji w starożytnych źródłach na temat żubra. Tylko Paweł - diakon, lombardzki dziejopisarz - wspomina o żubrze, na skórze którego „piętnastu się chłopa pomieści”,

-    podmiot obracał w dłoniach żubra, więc wie o czym mowa doświadczenia łowieckie,

-    od ojca nauczył się:

*    przetrząsać kryjówki,

*    poruszać się cicho w lesie, aby nie spłoszyć zwierzęcia,

*    przyzwyczajał go do widoku zabitego zwierza,

*    pokazywał mu jak giną niedźwiedzie, dziki (tutaj realistyczny opis śmierci:

„Od strzałów gdy ognistych trzęsie się powietrze,

Przeszyte kulą cielska gdy runą o ziem,

Gdy częśc, bekami jeźdźców ubita w szalonej,

Nagonce, zlewa ziemię bryzgiem krwawych pian (...),

-    Autor prosi, aby przyjąć od niego (nazywa siebie Myśliwcem) ten niezbyt oględny wiersz. -Żubr:

*    groźny dla człowieka, któiy go zrani,

*    strzeże swego życia,

*    czujny -> „Powieki ludzkiej nagłe dostrzeże on drgnięcie”

*    samica troskliwie opiekuje się młodymi, chroni je przed każdym niebezpieczeństwem,

*    małe żubry są bardzo grzeczne, pojętne, szybko się uczą,

*    mało odpoczywa,

*    „stworzenie to wytrwałe, żądne wielkich znojów”.

♦podczas jesieni parują się, kwitnie między nimi miłość.