Tlo Jako że bohaterowie oraz akcja mają pierwszeństwo, na zarysowanie tla nie starcza zwykle miejsca. Ballada niechętnie sięga do opisu, który stoi w sprzeczności z jej dynamiczną naturą Tlo przestrzenne nie istnieje samodzielnie. Jest podporządkorvane potrzebom akcji Stanowi element wygrywany dla ważniejszych potrzeb ballady
Dramatyczna konstrukcja akcji.
Jednowątkowość sprawia, że akcja skupia się głównie na jednej postaci Na planie ukazywanym bezpośrednio rozgrywa się tylko część wydarzeń. Pozostałe dzieją się poza sceną i dowiadujemy się o nich z dialogów bohaterów lub z dorywczego wkraczania na scenę bohaterów. Suma wydarzeń scenicznych i pozascenicznych daje nam pełną akcję dramatu.
Dramatyzacja struktury czasowej
Mimo, że „ucina się” wydarzenia mniej ważne lub nawet się je likwiduje, ballada musi szukać dodatkowych sposobów skrócenia czasu. Część wydarzeń rozgrywa się poza sceną równolegle z wydarzeniami najważniejszymi, jednak problemem jest czas ich trwania.
Ballada dysponuje środkami epickiego opowiadania, które umożliwia jest skrócenie odcinków czasowych poprzez streszczenie wydarzeń
Czynniki liryczne w balladzie
O pojawieniu się liryki w balladzie decyduje balladowe usytuowanie narratora jako widza zaangażowanego. Liryka oddziałuje na balladę w różnych płaszczyznach (ukształtowanie rozwroju wątku, kompozycji stroficznej, konstrukcji składniowej wypowiedzeń postaci w rozszerzeniu znaczeń fabuły ballady). Istotne jest także jaka to jest odmiana gatunku oraz jakiego prądu tendencjom ulega
W opracowywaniu ballady korzystałem z: „Ballada” Ireneusz Opacki, Czesław Zgorzelski. Esej
W szerokim rozumieniu jest to wypowiedź prozą mająca na celu przedstawienie sądu, refleksji, wiedzy, wrażeń lub odczuć autora związanych z tematem Konwencja wymaga od czytelnika, aby ten nie traktował tekstu tak samo jak fikcji literackiej lecz jak oświadczenie polityka w prasie, kazanie okolicznościowe i tym podobne.
Zazwyczaj jest to krótka forma, jednak może się rozrosnąć do pokaźnych rozmiarów (Essai sur les moeurs des nations Woltera liczy dwanaście rozdziałów)
Esej łączy w sobie cechy publicystyki lub prozy naukowej z cechami litera tuty pięknej. Dwoma biegunami eseju są: fonnalizacja wypowiedzi oraz indywidualizacja wypowiedzi, pozwalająca na swobodę charakteru i układu
Felieton
Jest to pograniczny i hybrydyczny tekst prasowy o swobodnym charakterze. Tematyka jest dowolna. Najczęściej na poły żartobliwy, na poły poważny sposób komentuje aktualne wydarzenia.
Felieton jest obecny w innych środkach przekazu Nie jest tylko tekst. Pojawia się w radiu jako wypowiedz ustna, oraz w filmie i telewizji, gdzie jest wzbogacony środkami ikomcznymi, montażem itp.
Do felietonistyki zalicza się także: blog, niektóre wypowiedzi z przewagą elementu ikonicznego (rysunki Andrzeja Mleczki), satyryczne utwory słowno-muzyczne oraz satyryczne wiersze, które ukazuję się cyklicznie pod stałym tytułem i na stałej kolumnie czasopisma.