94951

przywódcy ugrupowania podpisali Kartę ASEAN, w której wśród 15 celów funkcjonowania organizacji po raz pierwszy zapisano zobowiązanie do poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, co było bardzo istotne w kontekście członkostwa Myanmaru w ASEAN; 15 grudnia 2008 roku ogłoszono o wejściu w życie Karty ASEAN.

Przywódcy państw członkowskich ASEAN spotykają się z przywódcami innych państw regionu w formule ASEAN+1. Formuła ASEAN+3 oznacza konferencje z udziałem przywódców ASEAN oraz trzech najważniejszych państw Azji Wschodniej (Chin, Japonii oraz Republiki Korei). Pierwsze takie spotkanie odbyło się przy okazji szczytu w Kuala Lumpur w 1997 roku i było próbą odpowiedzi na kiyzys finansowy w regionie. Wypracowano wspólnie tzw. Inicjatywę i Chiang Mai - fundusz kryzysowy pomagający ustabilizować sytuacje ekonomiczną regionu. Spotkania w takim składzie miały również na celu włączenie Chin do dialogu na temat bezpieczeństwa regionalnej co pozwoliłoby na pokojowe rozwiązywanie sporów wokół Morza Południowocliińskiego. Z państwami połączonymi z ASEAN strefami wolnego handlu odbywają się spotkania w formule ASEAN+6 (oprócz wcześniej wymienionych także Indie, Australia i Nowa Zelandia). Ważną platformą współpracy regionalnej jest także Szczyt Azji Wschodniej grupujący obecnie 10 państw ASEAN oraz Australię, Nową Zelandię, Republikę Korei, Chiny, Japonię, Rosję, Stany Zjednoczone i Indie. Spotkania odbywają się od 2005 roku i mają na celu rozwiązywanie najważniejszych problemów przez potęgi obszaru Azji i Pacyfiku.

NAFTA

Północno Atlantycka Strefa Wolnego Ilandlu(JVorr/i American Free Trade Agreement) Zakres kontynentalny, 3 państwa

Wyszło to z faktu dużego powiązania gospodarek Kanady i USA w związku z czym w 1988 r. zawarto Amerykańsko - Kanadyjską Umowę o Wolnym Handlu. Na mocy tego porozumienia, w ciągu 10 lat między Stanami i Kanadą miały zostać zniesione cła i ograniczenia, co w praktyce miało prowadzić do powstania całkowicie wolnego handlu w tym regionie. Umowa weszła w życie 1 stycznia 1989 roku Zachęcony sukcesami północnych sąsiadów, szukający możliwości rozwoju i modernizacji swojej gospodarki, pozyskania kapitału z Północy, w późniejszym okresie do umowy przystąpił Meksyk. Ze swojej strony Meksyk w latach 80. odnotował realne sukcesy gospodarcze, które osiągnął m. in. dzięki restruktuiyzacji gospodarki narodowej, zmniejszeniu długu zagranicznego.

Stany Zjednoczone i Kanada zainteresowane były ulokowaniem w Meksyku bezpośrednich inwestycji, ograniczeniem zjawiska nielegalnej imigracji na południu kraju poprzez tworzenie miejsc pracy na terenie Meksyku oraz podniesienie poziomu zamożności i jakości życia obywateli meksykańskich

Sama NAFTA została podpisana w 1992, a weszła w życie 1994. NAFTA jest jedynym w swoim rodzaju układem łączącym kraje wysokorozwinięte z krajem rozwijającym się. Poziom PKB per capita w USA jest 6,6 razy większy niż w Meksyku i 4 razy niż w Kanadzie.

Cele:

-    konkurencja dla integracji europejskiej,

-    utrzymanie USA jako hegemona,

-    dogodny klimat inwestycyjny w krajach członkowskich

-    usunięcie barier w handlu towarami, ułatwienie przepływ towarow i usług przez teren Stron umowy