94963

-    zdynamizowanie instytucjonalizacji sm. w tym msk po Iwś. Klazuzule znalazły się też w traktatcie wersalskim. Dotyczyły restytucji dóbr kultury, jej koszty, powołanie Specjalnej Komisji Mieszanej. Dzięki temu Polska odzyskała wiele dóbr np.wyposażenie Zamku warszawskiego i Łazienek, sztandary, insygnia koronne, miecz koronacyjny itd.

-    powstała Liga Narodów, rozwijało się prawo mn.

-    z inicjatywy belg. delegataHenri La Fontaine a powstała w 1992r. Międzynarodowa Komisja Współpracy Intelekstualnej jako ciało doradcze Zgromadzenia i Rady Ligi. „Unia moralna serc i umysłów". Zasiadała w niej 15stka najwybitniejszych np. A. Einstein, czy Skłodowska- Curie a także jej pierwszy przewodniczący Henry Bergson, później Oskar Halecki. -> Międzynarodowa Rada Muzeów współpracującą z UNESCO. Wybitne postaci tworzyły prestiż komisji ale też utrudniały działania operacyjne. Niedostateczne były też środki finansowe.

-    1926r Instytut Współpracy Intelektualnej, organ wykonawczy komisji. Organizował konferencje i sympozja naukowe. Po II wś jego dorobek przejęło UNESCO.

-    po I wś zaczęto podpisywać pierwsze kult. Umowy dwustronne. Polska miała takie np. z Francją, Belgią czy Finlandią. Tworzono komisje mieszane. Pierwsza umowa wielostronna- 1992r w Rzymie, dot. Spraw archiwalnych, o ochronie dzieł literackich i artystycznych

-instytucjonalizacja mniejszości narodowych po I wś, uzyskiwały one gwarancję równości, później prawo posługiwania się własnym językiem w stosunkach prywatnych, handlowych, religijnych czy w prasie; wolność wyznania i praktyk religijnych itp.

-    powstawały nowe instytucje kulturowe: rządowe i prywatno - finansowe, funkcjonujące w polu interesów państwa.

-    Instytuty Francuskie- porozumienie polsko-francuskie, tzw. mała Sorbona. Miał przybliżać życie intelektualne Francji w Polsce. (język, wykłady, biblioteki)

-    Instytut Goethego- instytucja niezależna, zajmująca się nauczaniem języka niemieckiego i kultury niemieckiej za granicą. Pod rządami nazistów został podporządkowany ich interesom, nastąpiła jego denazyfikacja. później likwidacja. Odbudowano go w 1951r.

-1934r. Brytyjska Rada ds. relacji z innymi państwami.

-    szerzenie wartości kiiturowych mocarstw eiropejskich w koloniach.

-1936r. Buenos Aires, umowa o promocji międzyamerykańskich stosunków kulturalnych.

4.3    Stosunki kulturalne po II wojnie światowej

Kultura nie stała się czynnikiem spajającym świat po II wojnie, ze względu na Zimną wojnę i podział na 2 wrogie obozy. Jednym z ważniejszych wydarzeń było powołanie do życia UNESCO utworzonej przez Konferencję Alianckich Ministrów Edukacji. Głównym założeniem była odbudowa zdewastowanych systemów oświatowych. Konferencja założycielska w 1944 roku miała 44 członków . W 1946 roku stała się organizacją wyspecjalizowaną ONZ

4.4    Stosunki kulturalne w czasie zimnej wojny

Kultura w relacjach zewnętrznych stała się ważnym komponentem wojny psychologicznej wzbudzającej poczucie zagrożenia i instrumentem propagandy.

•    Stosunki kulturalne w ramach systemu realnego socjalizmu

Cechowała się przede wszystkim odmiennością i odrzuceniem wartości zachodnioeuropejskich. Chciano kulturę uczynić dobrem publicznym. Jedynym mecenasem kultury było państwo. Wspólną doktryną artystyczną był realizm socjalistyczny. Treści zamykały się w problematyce społecznej, kreacji bohaterów walki i pracy, martyrologii, potępieniu nierówności społecznych, gloryfikacji przywódców. Nie tolerowano treści religijnych i seksualnych a także eksperymentów takich jak surrealizm czy abstrakcjonizm uważając je za destrukcyjne i zbyt dekadenckie. Realizm socjalistyczny sformułowany został w 1934 roku przez Maksyma Gorkiego. Odznaczał się monumentalizmem w architekturze i prostotą bez podtekstów. Upowszechnił m.in wizję szczęśliwych kobiet na traktorach ;p i zadowolonych z życia robotników. Od negatywnych wpływów kultury zachodniej miała chronić cenzura.

•    SK w EuropieZachodniej

Tu kultura rozwijała się znacznie prężniej. Cechowała się rozległym pluralizmem poglądów i koncepcji twórczych. Tworzyli m.in. egzystencjaliści (A. Camus) feministki, neorealiści w kinematografii, artyści nowej fali itd. Instytucją potwierdzającą europejską tożsamość była Rada Europy. Stanowiła główną płaszczyznę dążeń integracyjnych, wyodrębnienia wspólnych wartości.