95137

Religia i nauka

Wydaje się, że w warunkach globalizacji uświadomiono sobie ograniczenia nauki, jako sposobu poznawania świata oraz nauki i techniki jako narzędzi rozwiązywania współczesnych problemów. Doceniono za to potrzebę duchowości, jako istotny wymiar funkcjonowania jednostki i społeczeństwa. Tak więc ważne jest zarówno poznanie religijne, jak i naukowe.

Istnieje problem z def. nauki, z którego wyłaniają się różne aspekty:

-    historycztK) - geograficzny(prob\emy naukowe rozpatrywane pod kątem czasu, przestrzeni i danej kultury)

-    rreściotvy(każda nauka zawiera specyficzne treści)

-    metodologicztry (istnieją dwa poziomy metodologiczne: meta - nauka jako sfera rzeczywistości i spojrzenie przez pryzmat innych nauk)

-    strukturalnynauka jako umowny, zmienny system złożony z różnych dyscyplin, gałęzi nauk)

-    aksjologiczny^nauka powstrzymuje się od ocen moralnych)

Podobne problemy wyłaniają się także przy def. religii. Tu możemy wyróżnić podejścia:

-    h/srorycznefreligia jako zjawisko historyczne, związane z bytowaniem człowieka. Wg. Marcela Eliade^Ja religie są manifestacjami sacrum na przestrzeni dziejów, sposobami kontaktowania się człowieka z tym sacrum)

-    społeczne(religia jako część systemu społ., który na nią wpływa)

-    teologiczne(\vg. Zofii Zdybickiej. religia to relacja osobowa człowieka do rzeczywistości transcedentnej)

Istnieją różne podejścia co do relacji religii i nauki.

Alfred Whitehead uważa, że nie ma opozycji między religią a nauką bo odkrycia naukowe prowadzą do formułowania pytań filozoficznych, które podejmuje religia.

Z kolei A. Toynbee uważa, że religia i nauka nie powinny ingerować w swój obszar poznania.

D. Ikeda zaś uważa, że nauka nie powinna być ujmowana jako wszechmocna, wg niego w kwestiach w których zawodzi nauka, to religia daje wiedzę i wsparcie.

NA PODSTAWIE: „Polityka i religia w globalizującym się świecie