96353

również w ilościach śladowych inne składniki (siarkowodór, merkaptan etylowy, aldehyd octowy, amoniak).

Zainteresowanie tym gazem nastąpiło przede wszystkim ze względu na bezpieczeństwo i higienę oraz stosunkowo niewielkie szkody ekologiczne wywołane jego emisja.

* Kompostowanie

Istotną role w umożliwieniu wykorzystania osadów ściekowych i innych odpadów organicznych do celów rolniczych, odgrywa proces częściowego ich rozkładu biologicznego w warunkach tlenowych-kompostowanie. Jest to skomplikowany proces biotechnologiczny, polegający na częściowym rozkładzie substancji organicznej w warunkach tlenowych, pod wpływem mikroorganizmów (głównie chemoheterotroficznych bakterii i grzybów) do prostych połączeń (C02 i H20) i stosunkowo stabilnej pozostałości, składającej się z trudno rozkładalnych w warunkach glebowych resztek roślinnych, zwierzęcych i biomasy mikroorganizmów, określanej mianem próchnicy- kompostu- wartościowego nawozu organicznego. Podstawowymi składnikami kompostu są związki humusowe (kwas huminowy), powstające najprawdopodobniej w wyniku oksydacyjnej polimeryzacji związków fenolowych i substancji będących produktami degradacji białek, ligniny, celulozy oraz związków nieorganicznych.

Biodegradacja gleb

Biodegradacja to biochemiczny rozkład związków organicznych na prostsze składniki chemiczne. Biodegradacja związków organicznych definiowana jest jako zmniejszenie zawartości tych związków w kompleksie glebowym na skutek funkcji życiowych mikroorganizmów zwłaszcza bakterii i grzybów. W warunkach tlenowych końcowymi produktami biodegradacji są dwutlenek węgla i woda. Jeżeli rozkładany związek zawierał w swym składzie azot, siarkę i chlor, to końcowymi produktami biodegradacji mogą być azotany(V), siarczany(VI) i chlorki. Skażenie gleby, podobnie jak i wody może nastąpić przez takie połączenia, jak: węglowodory alifatyczne, węglowodory aromatyczne, chlorowane węglowodory alifatyczne, chlorowane węglowodory aromatyczne, wielochlorowanebifenyle, wielochlorowanetrifenyle, pestycydy, chlorofenole i inne. Związki te, z uwagi na ich duże rozpowszechnienie, odporność chemiczna, bioakumulację oraz toksyczność spowodowały, iż wiele ośrodków badawczych zajęło się badaniem ich własności. Szczególnie interesujące jest poznanie procesu ich biologicznego rozkładu. Biodegradacja jest procesem, w którym struktura związku organicznego ulega zmianie w czasie enzymatycznych reakcji. Związki pośrednie i produkt końcowy powstały podczas tych przemian mogą być również toksyczne. Biokonwersja związku może przebiegać do końca lub może zatrzymać się na częściowej degradacji związku. Biodegradacja mikrobiologiczna związku, podobnie jak inna aktywność mikroorganizmów, powoduje oddziaływania między mieszanymi populacjami, które wpływają na efektywność katabolizmu. Proces degradacji związku zależy od rodzaju mikroorganizmów, rodzaju substancji biodegradowanej oraz warunków środowiskowych. Mikroorganizmy, które mogą być szczególnie użyteczne do biodegradacji związków wytworzonych przez człowieka, to : grzyby, bakterie, mikroorganizmy fototropiczne i promieniowce.