Na podstawie tych badań powstało pojęcie teoria blokady, które badane było przez Batesona i Haley’a - jest to teoria sprzecznych komunikatów (czym innym jest słowo, a co innego mówi nasze ciało).
Proksemika:
Zajmuje się przestrzenną odległością między ludźmi, którzy wchodzą ze sobą w interakcje, jak również ich stosunkiem do siebie, przejawiającym się w kontakcie dotykowym i wzrokowym.
Jednym z pionierów nad przestrzennymi potrzebami ludzkimi był amerykański antropolog Edward T. Hall, który wprowadził słowo proxemics, czyli odległość, bliskość, sąsiedztwo.
Człowiek posiada W odpowiedzi swoją osobistą przestrzeń, a jej rozmiar zależy od miejsca, w którym się wychował. Strefy dystansu dzieli się na: a) strefę intymną (między 15 a 45 centymetrem) - jest to najważniejsza strefa, ponieważ jest pilnie strzeżona przez każdego człowieka i uważana jest za jego własność. Tylko uczuciowo związane osoby mają prawo naruszenia jej. Należą do nich kochankowie, rodzice, małżonkowie, dzieci, bliscy przyjaciele krewni. Możemy wyróżnić także substrefę, która rozciąga się do 15 cm od ciała danego człowieka i która może być tylko naruszona podczas kontaktów fizycznych (jest to strefa ściśle intymna); b) strefa osobista (między 46 a 122 centymetrem) - jest to odległość, jaka dzieli nas od innych ludzi podczas przyjęć u znajomych lub w biurze, kontaktów społecznych i spotkań towarzyskich; c) strefa społeczna (między 1,22 a 3,6 metra) - tę odległość zachowujemy w stosunku doi nieznajomych, np. hydraulika lub stolarza naprawiającego coś w naszym domu, listonosza, miejscowego sklepikarza, „nowego" w pracy oraz ludzi, których nie znamy zbyt dobrze; d) strefa publiczna (powyżej 3,6 metra) - jest to najwygodniejsza dla nas odległość, którą zwykle przyjmujemy, zwracając się do większej grupy ludzi.