udziale - powstanie odrębnego państwa niemieckiego, Niemieckiej Republiki Demokratycznej (strefa radziecka).
Konsekwencją planu Marshalla było zapoczątkowanie procesów jednoczenia się Europy Zachodniej (marzec 1948, Bruksela traktat o Unii Zachodniej - Francja, Wielka Brytania, kraje Beneluksu; wszechstronna pomoc i współdziałanie w przypadku agresji radzieckiej). W obliczu narastających ataków propagandowych komunistów we wrześniu 1948 r. w Fontainebleau we Francji powstał sztab obrony Zachodu, a 4 kwietnia 1949 r. w Waszyngtonie Pakt Północnoatlantycki (NATO: USA, Kanada, Wielka Brytania, Norwegia, Francja, Włochy, Belgia, Holandia, Luksemburg, Islandia, Portugalia). Pakt miał charakter obronny, członkowie zobowiązywali się do udzielenia sobie pomocy w przypadku zaatakowania któregoś z nich przez państwo z zewnątrz. USA zabezpieczały Europę Zachodnią przed atakiem radzieckim, stając się gwarantem ładu europejskiego i światowego. Do 1952 r. dowódcą wojsk NATO w Europie był Amerykanin, gen. Dwight Eisenhower.
Zgodnie z doktryną Trumana USA interweniowały w wojnie domowej w Chinach, w wojnie w Korei. We wrześniu 1951 r. podpisały układ wojskowy ANZUS, do którego przystąpiły m.in. Australia i Nowa Zelandia.
W polityce wewnętrznej USA miały własne problemy związane z falą rasizmu. W maju 1954 r. pod presją manifestacji murzyńskich Sąd Najwyższy orzekł, że segregacja rasowa w szkołach jest sprzeczna z konstytucją; nie zmieniło to jednak sytuacji Murzynów amerykańskich. Administracja nowego prezydenta, republikanina gen. D. Eisenhowera, kontynuowała politykę ograniczania i wypierania wpływów komunizmu -finansowanie radiostacji „Głos Ameryki", „Radio Swoboda", „Wolna Europa".