Południowej do USA. Podobne przywileje uzyskały w Panamie organizacje przestępcze trudniące się organizacją nielegalnej imigracji do Stanów Zjednoczonych.
Waszyngton początkowo zastosował wobec Panamy sankcje gospodarcze i polityczno-wojskowe, lecz kiedy nie przyniosły one założonego efektu dopuszczono możliwość użycia siły militarnej. Podstawę formalną uzasadniającą podjęcie ewentualnej interwencji zbrojnej stworzyła dyrektywa Sekretarza Obrony z 18 września 1989 roku uznająca walkę z produkcja, przemytem oraz dystrybucją narkotyków za jedno z najważniejszych działań sił zbrojnych w dziele umacniania bezpieczeństwa narodowego.
Brak reakcji na amerykańską presję wzmocnił- przeciwnie do zamierzeń Białego Domu- pozycję Noriegi w Panamie. Błyskawicznie zlikwidował on próbę zamachu stanu podjęta 15 października. W tym samym dniu parlament przyjął ustawę stwierdzająca, że Panama znajduje się w stanie wojny ze Stanami Zjednoczonymi . Rozpoczęły się prowokacyjne ruchy wojsk panamskich wzdłuż kontrolowanej przez Amerykanów strefy kanału. Miało miejsce kilka ataków na personel sił zbrojnych USA. Wobec takiego rozwoju sytuacji 17 grudnia 1989 r. prezydent Bush podjął decyzję o przeprowadzeniu zbrojnej interwencji w Panamie.