97585

Sytuacja gospodarcza. W latach I wojny światowej gospodarki wszystkich walczących państw, a więc także i Wielkiej Brytanii, zostały nastawione na produkcję wojenną. Strony konfliktu, aby utrzymać i unowocześnić swoje armie ponosiły olbrzymie koszty, co powodowało ich poważne zubożenie. Dla przykładu w roku 1914 dzienne wydatki wojenne Wielkiej Brytanii wynosiły 17,5 min rubli, natomiast w roku 1918 suma ta wynosiła 78,5 min rubli [2. s.64 - 65], Ponadto Zjednoczone Królestwo zadłużyło się u swojego głównego sojusznika, Stanów Zjednoczonych Ameryki, na sumę 5,5 min dolarów, a jego dług wewnętrzny wynosił ok. 8 mld funtów szterlingów f2. s.841.

Gwałtowne przejście z gospodarki wojennej, pracującej na pełnych obrotach i zatrudniającej miliony robotników, na gospodarkę czasu pokoju zatrzęsło systemami ekonomicznymi wielu państw. Wymusiło to na pracodawcach masowe zwolnienia pracowników, co z kolei powodowało błyskawiczny wzrost bezrobocia, który w roku 1921 sięgnął w Wielkiej Brytanii aż 17% ludności czynnej zawodowo. Sytuację gospodarczą Zjednoczonego Królestwa komplikował ponadto stan przedsiębiorstw brytyjskich. Przemysł eksportowy tj. węgiel, bawełna i tekstylia, przemysł okrętowy i inżynieryjny, które jeszcze kilka lat wcześniej były chlubą Anglii, po wojnie, z powodu przestarzałego sprzętu i nieefektywnego sposobu organizacji pracy, przegrywały konkurencję z dynamicznymi i posiadającymi znaczny kapitał firmami amerykańskimi [1. s. 219j.

Zła sytuacja gospodarcza i wzrost napięć społecznych spowodowały spadek popularności rządzącej Brytanią Partii Konserwatywnej. Dlatego też, po wyborach w grudniu 1923 r. powstał rząd mniejszościowy Partii Pracy, który był pierwszym socjalistycznym rządem na Wyspach Brytyjskich. Jednakże już po kilku miesiącach