wykonywaniu. Kampania TV to relacje ze spotkań z wyborcami, najczęściej w małych miastach.
Program: walka z bezrobociem, „rozruszanie” gospodarki, stabilna polityka wobec rolnictwa, nowa polityka społeczna (m.in. rewaloryzacja o 100% emerytur), bez płatana oświata i podręczniki szkolne, kontynuacja prywatyzacji, reforma służby zdrowia, utrzymanie deficytu budżetowego na poziomie 5%, uszczelnienie systemu podatkowego i celnego, antyklerykalizm (aborcja, sprzeciw wobec konkordatu), zaprzestanie lustracji, akceptacja wstąpienia Polski do NATO. Podstawowy cel-uchwalenie konstytucji (ograniczenie funkcji prezydenta i jednoizbowy parlament).
2) Unia Pracy
Zyskała na popularności SLD i lewicowych nastrojach społeczeństwa.
Program: krytyczna ocena PRLu, ostra krytyka rządu Suchockiej i ugrupowań centroprawicowych, krytyka programu powszechnej prywatyzacji i podpisania konkordatu. UP kreowała swój wizerunek jako „nowej lewicy”, jako partię równych szans, broniącą praw mniejszości narodowych, religijnych i sexualnych. Kampania TV- dużo mówiono o sprawie równouprawnienia kobiet (rynek pracy). Program ekonomiczny: wyższy deficyt budżetowy, był to klasyczny socjaldemokratyczny program, nie podobał się tylko bogatym, gdyż zakładał podniesienie górnej stawki podatkowej do 50%.
3) Polskie Stronnictwo Ludowe
program ekonomiczny: zwiększenie deficytu do 6-7%, umożliwiłoby to podniesienia nakładów na oświatę, kulturę, służbę zdrowia i rolnictwo; by ożywić gospodarkę należało wprowadzić na rynek ok. 80-90 bln złotych, krytykowali restrykcyjną politykę NBP, chcieli zastąpić podatek dochodowy konsumpcyjnym i renegocjować niektóre umowy z WE. Atakowali program prywatyzacyjny rządu, jeżeli chodzi o przemiany ustrojowe i politykę zagraniczną ich program był bardzo ogólnikowy, z rezerwą odnosili się wobec wstąpienia Polski do NATO.
Ich kampania (hasło" Polska potrzebuje gospodarza") była stonowana, a krytyka innych partii umiarkowana. Przedstawiali się jako partia poważna i jednolita,