niezgodną z konstytucją, a proces legislacyjny związany z uchwaleniem ustawy lustracyjnej został na kilka lat wstrzymany.
Dopiero decyzją Sejmu, na mocy Ustawy z 1997 o ujawnieniu pracy dla służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne, został powołany Sąd Lustracyjny jako właściwy do orzekania w sprawach współpracy osób ze służbami bezpieczeństwa.
Hasło opracowano na podstawie “Słownika Encyklopedycznego Edukacja Obywatelska” Wydawnictwa Europa. Autorzy: Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller. ISBN 83-85336-31-1. Rok wydania 1999.
Sąd lustracyjny, utworzony w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie Wydział do Spraw Lustracji zwany sądem lustracyjnym. Do jego ustawowych (ustawa z 1997) właściwości należy orzekanie o zgodności z prawdą oświadczeń osób dot. ich pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z tymi organami w okresie od 22 VII1944 do dnia 10 V1990.
Do złożenia oświadczeń są zobowiązani kandydaci na ważne urzędy państwowe oraz osoby sprawujące takie funkcje, jak m.in. Prezydenta RP, posła, senatora, Prezesa Rady Ministrów, członka Trybunału Konstytucyjnego, sędziego Trybunału Stanu. Oświadczeń nie muszą składać osoby, które urodziły się po 10 V 1972.
Sąd lustracyjny składa się z 21 sędziów sądów apelacyjnych i wojewódzkich wskazanych przez Krajową Radę Sądownictwa. Postępowanie przed sądem lustracyjnym toczy się z zachowaniem zasad tajności i ochrony danych osobowych. Jeżeli sąd lustracyjny stwierdzi niezgodność z prawdą oświadczenia osoby podlegającej lustracji, podaje tę informację do publicznej wiadomości w Dzienniku