97614

zintegrowana Europa Zachodnia. Adenauera prześladowała wizja radzieckiej ekspansji.

Adenauer był skłonny przyjąć wszelkie rozwiązania problemu niemieckiego, jeśli wychodziły od zachodnich mocarstw. Nie do przyjęcia dla niego były koncepcje radzieckie lub nawet sam fakt udziału radzieckiego w rozwiązaniu problemu niemieckiego.

W obecności radzieckiej Adenauer upatrywał zagrożenie niemieckiej wolności i często powtarzał „Nie ma jedności bez wolności".

Doskonale wykorzystywał konflikt koreański (1950 - 1953). Mówił, że może na terenie NRD i RFN powtórzyć się Korea (NRD zaatakuje RFN). Adenauer uważał, że Niemcy wschodnie są na wiele lat stracone, bo są one z ducha niemieckiego obce. Są protestanckie i militarystyczne. Dlatego przeniósł centrum polityczne Niemiec na zachód, zdając sobie sprawę, że w ówczesnej sytuacji Berlin nie mógł pełnić stolicy Niemiec. Poszukiwał takiego miasta na zachodzie Niemiec i wybrał małe, uniwersyteckie miasteczko Bonn. Odrzucał Kolonię i Frankfurt nad Menem jako stare miasta, które w przeszłości były miejscem koronacji niemieckich królów.

Powstanie RFN Adenauer traktował jako coś przejściowego, dlatego również stolica musi mieć charakter przejściowy.

Nim doszło do powstania RFN, Adenauer przewidywał trzy możliwości rozwiązania problemu niemieckiego:

1.    Długotrwała okupacja Niemiec jako wyraz braku zaufania do Niemców i obawy odrodzenia niemieckiego nacjonalizmu.

2.    Powstanie jednolitego państwa niemieckiego jako efekt porozumienia czterech mocarstw.

3.    Powstanie kadłubowego zachodnio - niemieckiego państwa demokratycznego i z kapitalistycznym ustrojem.