przed katastrofami) jak również inicjatyw szkolenia uwrażliwiania mieszkańców a w szczególności młodzieży, w celu podwyższania poziomu bezpieczeństwa w Europie.
Gotowość i opanowywanie katastrof jest zadaniem własnym poszczególnych państw.
Rada zawsze podkreślała że poszczególne państwa członkowskie wprowadziły własne regulacje w zakresie opanowywania katastrof, które mogą się wydarzyć na ich terytorium, w związku z czym przepisy prawa w swoim zakresie i kształcie muszą się różnić. Rada uznała w związku z tym, że nie istnieje konieczność ingerowania w zasady opracowywania planów awaryjnych na wypadek katastrof.
Współpraca i koordynacja
Od samego początku rada wyrażała przekonanie, że współpraca zwiększa zdolności reagowania wszystkich państw członkowskich i w zależności od sytuacji i wymagań może w związku z tym ulegać zwiększeniu. Dzięki czemu poprawiać można indywidualną efektywność opanowywania sytuacji kryzysowych.
Elektroniczne środki komunikacji i wymiany informacji stanowią bazę do współpracy.
Od 1987r. Rada podkreśla konieczność wykorzystywania baz danych i współczesnych systemów telekomunikacyjnych jak również systemów łączności satelitarnej. W 1990r. Rada przeprowadziła badania w zakresie oceny środków i zapotrzebowania na środki elektronicznej obróbki danych. Rada popiera inicjatywy w tym zakresie poprawiające możliwości działania oddziałów ratowniczych na terenie własnego kraju jak i na obcym terytorium.